De koek is op

Gepubliceerd op Dichtbij.nl/Zuid-Kennemerland

Ik weet niet hoe het met jullie zit maar ik ben die pratende pakken meer dan zat. Dat hele tijdsgewricht waar we op het moment in zitten draait niet om geld – ook al mekkeren ze daar constant over – maar om het gebrek aan vertrouwen… het is volgens mij een sociale crisis. 

Je kan er niet omheen, de verkiezingen komen er aan. 12 september aanstaande mogen we weer naar de stembus om met een rode potlood of een ferme druk op de knop te kiezen voor de zetel verdeling van de Tweede Kamer. De wetgevende macht in ons kikkerlandje, althans een deel daarvan.

En om maar gelijk met de deur in huis te vallen: ik weet het niet meer, 'ze' hebben het wat mij betreft verbruid. Als een zogenoemde zwevende kiezer ben ik uiteindelijk ergens in de woestijn gecrashed. Hoewel de plicht in de verte roept overweeg ik zwaar om de gang naar het stembureau niet te gaan maken en ditmaal maar eens het hele circus aan mij voorbij te laten gaan.

En wat valt er te kiezen: politieke partijen gebaseerd op religie vallen bij mij pertinent af, rechts heeft zijn kans gehad en er een rommeltje van gemaakt, het midden blijft maar dingen roeptoeteren die ze niet kan waarmaken en de extreme flanken zijn gewoonweg eng. Hoewel democratie de beste keuze uit slechten is, is de lust om te kiezen mij vergaan. Ik heb er geen vertrouwen meer in.

Het vertrouwen is dan ook behoorlijk beschaamd. Overstelpt door informatie moeten 'we' overal maar verstand van hebben en over van alles mee kunnen praten. Een mening over elke gedraaide drol. Terwijl ik juist voor veel zaken afhankelijk ben van professionals en deskundigen. En daar is het mis gegaan.

Ik wil gewoon een leuke baan en een fatsoenlijk dak boven mijn hoofd, een leven de moeite waard binnen de gemeenschap. Helaas blijken er allerlei wolven in de groep rond te lopen die zich voordoen, en vaak ondersteund door de zittende macht, als goedwillende schapen. Kaalgeplukt ben ik er nu wel een beetje klaar mee. Het bestuurlijke systeem is aan vernieuwing toe.

Zolang er geen democratie 2.0 is ga ik gewoon niet meer stemmen …dat zal ze leren. Zit ik gelijk wel weer met een ander dilemma: hoe maak je een goede proteststem? Thuisblijven, een blanco stem of juist het hele vel rood maken. Je moet er niet aan denken dat 'ze' alsnog de koek verdelen. De krakeling blijft wat mij betreft gewoon in de trommel tot er verse koffie wordt geserveerd.

Naar aanleiding van deze column was ik uitgenodigd voor Hollandse Zaken, kon ik er helaas niet bij zijn.