Ro-trip Lelystad

Al jaren had ik een stille wens om eens te koekeloeren bij het Rijvaardigheidscircuit van de ANWB Lelystad. Mocht mijn instructieleven ooit nog eens minder spannend worden kan ik wellicht altijd nog gaan slippen, racen of achteruit knoeien met caravans. Te laat, het centrum is niet meer, althans overgenomen door een zakenman. Vandaag de dag was het er erg stil, enkel de technisch beheerder – in een oud ANWB shirt, want ja die moest eerst op – was aanwezig. Een stevige handdruk en een kop koffie deed mijn droom voorlopig verdampen.

  

Lelystad is een jonge stad vernoemd naar Ir. Cornelis Lely – je weet wel die vent die noest dijken liet bouwen en waardoor het water ons niet tot de lippen stijgt. De stad is opgezet in de geest van de grote stedelijke vernieuwing, lekker ruim met een matrix van meerbaanswegen, voorgekauwde rotondes, fietsbruggen en veel groen. Ondoenlijk om het te belopen, dus voor van alles en nog wat pak je maar weer de auto. Alles lijkt op elkaar, huizen met tuin rondom zal vast prettig zijn voor de bewoners …maar allejezus, wat saai. Het lijkt Amstelveen wel maar dan enkel voor de gewone man en vrouw.

Ze doen hun best om het ergens op te laten lijken, een kekke naam voor de camping (Suydersee), wat exotische dieren (lama's of alpacca's – zonder bult in ieder geval) en een houten schuit (De Batavia) aan de kade. Maar toch mis ik heel erg een historisch besef. Kreeg vooral visioenen van Center Parcs en Disney, zeker na mijn bezoek aan de plaatselijke outlet. Waar je overigens door de hitte die dag (30º) een kanon kon afschieten.

 

Op en rond het vliegveld werd volop gebouwd, de logistieke blokken schieten als paddestoelen uit de grond. Dat beloofd wat voor de werkgelegenheid in dit gebied. Dat zit wel snor. Nog even wezen kwijlen bij Donkervoort, een geinig karretje – zouden ze ook een XL hebben voor lange mannen –  waar je professioneel mee kan slippen en driften op de openbare weg. Vooral blijven dromen Ro.

Ben maar driftig begonnen in het boek 'De acht bergen' van Paola Cognetti. Gaat over de zoektocht naar vriendschap, geluk, natuur, het lot, de liefde en de dood. Je moet toch wat als je pak en beet 5 meter onder de zeespiegel zit in een aangeharkt en op de tekentafel bedacht park.

Twee dagen later spullen gepakt en via de poepende man (vast moderne kunst) over de dijk, met links en rechts het IJsselmeer, in mijn prototype Ferrari naar Enkhuizen gecruised.

Ro-trip Hilversum

"Ranke vrouwen zijn het, balletdanseressen waar overal elders schonkige Russische gewichthefsters de bedrading tillen. Nee, gedichten in het landschap, vormen die zowel functioneel als bloedmooi zijn" –  Gedicht van Felix Wilbrink.

Traject Hilversum - Utrecht

Had zondag een BBQ met de vrijwilligersclub van Promotor - althans het werd een buffet, in ieder geval drank en food en volop zon dus stemming opperbest. Gelijk maar een citytrip Hilversum er aangekoppeld, en een camping in de buurt geboekt. Blijf het wonderlijk vinden, je valt drie keer om en amper 30 km verderop waan je je in een ander land. Zo divers als postzegel Nederland kan zijn. 

Een camping gevonden in de buurt van een 'oude' kazerne, misschien dat hier de laatste restanten van onze strijdkrachten is gelegerd - waar ik nog steeds buitengewoon verlof voor heb. Als ik de media mag geloven rest er van ons leger nog slechts één bataljon en drie voertuigen. Als er niks stuk is kunnen ze nog net een colonne vormen. 

Parkeerterrein gevonden en ingekwartierd op een open plek in het bos. Solid ground en veel naaldbomen. Tsja ik ben als stadsjong vooral duin en polder gewend. Bij ons struikel je over de zeehonden en konijnen, maar in een bos zijn het vooral vogels en insecten. In mijn ochtendroes dacht ik even mitrailleur geroffel te horen, het bleek echter een specht met Hornbach allure, druk bezig met zijn project.

Ander gebrom kwam van de overburen, er bleek namelijk een vliegschool naast de kazerne te zitten. En zondagochtend 9:00 uur gaan ze stipt van start. Ach ja Schiphol ligt in mijn werkgebied, deze éénpitters klonken bijna gezellig. Wie weet zoek ik het nog eens hogerop, volgens de poster kan je voor 449,- al parachutist worden. 

Met de trein naar het centrum, Hilversum is namelijk best wijds en lommerrijk opgezet. Wisten jullie dat we ooit een staalschaarste hebben gekend. Vandaar dat dit spoortracé voor de bovenleidingen is voorzien van prachtige Gotische betonnen bogen. Cement werd overigens al door de Romeinen gebruikt als bouwmateriaal voor hun Empire.

In mediapark ben ik al vaker geweest, dus die heb ik ditmaal links laten liggen. In het centrum was meer dan de helft dicht – toch handig zo'n koopzondag – en zag veel 'te huur' borden. Zou de nieuwe tijd ook hier hebben toegeslagen? In de wijken zelf vind je interessante architectuur van Dudok, zijn geboortegrond. Een gebouwtje hier, een geinige lantaarn daar. Dudok ken ik van het gemeentehuis van IJmuiden en het hoofdgebouw van de hoogovens. Het sperrgebiet is volgebouwd met zijn klassiekers. Strakke lijnen en dunne stalen raampartijen.

In plaats van de rondleiding en de klim in de toren heb ik vooral de buitenkant aanschouwd. En om eerlijk te zijn ging die mij steeds meer tegenstaan. Vind dat het gebouw er eigenlijk best wel eng uitziet, met die bombastische toren en een aan het superieur grenzende ordening. Misschien zijn het nog invloeden van de oude Romeinen, die hier vast ook een fort hadden.

Gelukkig vond ik ook nog iets met karakter: iemand had een ontwerp van Dudok eigenhandig aangepast aan de bosrijke omgeving. Het zou zomaar eens die dwarse specht van vanmorgen kunnen zijn.