Zandkastelen

Onder het mom van economische belangen is ooit eens één van Haarlems mooiste vergezichten door de komst van een plompverloren megabrug verpest. Ik heb het dan over de Schoterbrug die het noordelijk deel van het industrieterrein De Waardepolder ontzet. Een geoefend oog ziet ook dat in het verlengde ervan de Vondelweg reeds is voorbereid. Ook al ligt het venijn nu nog slapend onder het groene gras en wandelpad, ergens heeft een mysterieuze vooruitstrevende groep alles al in de pijplijn gezet. Een vierbaansweg ligt in het verschiet. Simple as that.

U moet weten dat Haarlem op een duinrichel ligt. Van die rimpels die je ook op het strand vindt, enkel dan veel groter. Na Utrecht houdt de solide grond richting de kust zo'n beetje op, en heeft de werking van eeuwen de swamp – drasland Holland met zijn kwelders en slufters – langzaam veranderd in een landschap van paralel lopende zandrichels. Als je de stad in vogelvlucht bekijkt zie je dan ook dat de stad vooral in de lengterichting is gebouwd. Als kleumende pinguïns op een ijsschots staan de huizen op de heuvel gepropt, de buitenwijken staan gedeeltelijk met hun voeten in het sop.

Het stratenplan is daardoor een ramp. Om van Noord naar Zuid te komen of andersom, is een helse tocht. En overdwars, de korte kant, is ook geen kwestie van lekker doorzetten. Een gesloten ringweg zou dan niet eens zo'n gek idee zijn. Lekker met een gangetje van 70 km (herstel gelijk even die groene golf) van spaak naar spaak om ineens de juiste wijk in te schieten of om lekker naar Zandvoort te tuffen. Dat het een aanzuigende werking gaat hebben op file vermijdend sluipverkeer, is een bijkomstigheid.

Onderhand kunnen 'ze' de binnenstad verder autoluw maken en iedereen de hov injagen. Want die gaat er, ondanks het poster verzet langs de route – HOV NEE – natuurlijk gewoon komen. De Noorderlijke oevers van het Spaarne veranderen zoetjes aan in een ware skyline, nog lang geen Manhattan maar toch …er komt zelfs een wandelpromenade waarbij de vierdaagse verbleekt. En we hebben – all in a name – de rode loper. Dè hoogwaardige fietsvoorziening, die steeds meer vorm krijgt.

De nieuwste loot in de ontwikkelingen is de Schotersingelfietsbrug. Fietsend vanuit Oud-Schoten, voorbij de lege Cronjé-garage, kunnen we dan het rare FransHalsplein bochtenwerk links laten liggen en rechtdoor bij het Dolhuys de nieuwe rode brug over, zo de binnenstad inschieten. Om vervolgens de stalen ros te stallen, niet in die lekkende kelder of onbereikbare parkeergarage op het stationplein (waar imho een prima fietsenstalling was te realiseren), nee in een heuse fietsflat op het Kennemerplein.

Tja, de woonomgeving veranderd zienderogen, het schiet de hoogte in. Het provinciedorpje 'Haarloheim' wordt nog eens een ware stad. Ik stap intussen op de fiets, op naar het strand om zandkastelen te bouwen. Door de volgende vloed is hij zo weer verdwenen. Bouwen we morgen gewoon weer een nieuwe.