Ro-trip Deventer

Ergens hoge verwachtingen van hebben is een risico, en behaalde resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor... laat mijn ervaring jou er niet van weerhouden om Deventer te bezoeken. Het is een mooie historische stad aan een flinke rivier.

Ik had vooral heel veel zin in de stadscamping aan de overkant van de IJssel. Met het pontje over zo de oude stad in. Een beetje een vrijgevochten camping, zonder noodzaak van reserveren. En gelukkig maar…

Franse toestanden, hutje aan mutje, auto's op het veld, een warboel grenzend aan een park waar vage Dickens figuren rondhingen. En het pontje vanwege de lage waterstand uit de vaart. Ik had het snel gezien, dit gaan we niet doen. 

Google bood uitkomst voor een minicamping net buiten de stad, en Tom loodste mij er feilloos heen. Zonder zou deze boerencamping tussen de graanvelden, aan het eind van een doodlopende weg, onvindbaar zijn geweest. Klein nadeel, om tien uur ging het licht uit en alle anwb stelletjes naar bed. Maar verder een overzichtelijk no-nonsense verzorgde camping. En niet onbelangrijk, een ns station in de buurt. Eén halte verwijderd van Deventer.

 

In het centrum was volop vertier, op het hoofdplein waren oud-Hollan… - o nee die kennen ze natuurlijk niet in Overijssel - spelen aan de gang, muziek en een rondleiding in de oude Waag. Deventer is namelijk 1250 jaar oud. Een Hanzestad. Nou weet ik niet of je daar nou zo trots op moet zijn, het concept was namelijk gewoon een keiharde kartelvorming van handelaren die met moord en doodslag hun belangen verdedigden.

Deventer schijnt bekend te staan om zijn Boek en Koek. Dat boek heb ik niet kunnen vinden, en van de koek is het recept al 600 jaar oud. Een bestseller dus. Vast niet vanwege de smaak maar omdat je er waarschijnlijk van alles en nog wat mee kan repareren. Van scheepsbodem tot gebit, het kleeft flink.

De vvv oppert Deventer als 'leukste winkelstad', 'mooiste plein' etc etcetera …waar heb ik dat eerder gehoord, en de slogan is ook niet bijster origineel.

Nou niet zo zeuren Ro, heb je ook iets leuks te melden? …het oude havenkwartier is aan het verhippen, rond het oude centrum zijn veel nieuwe woonwijken gebouwd, der zit opvallend veel bedrijvigheid in de nabijheid. En ik kwam regelmatig hele moderne bouwsels tegen die prima waren ingepast. Neem het Stadhuis, een prachtig gedurfd ontwerp midden in het historisch centrum. Hier wonen mensen die het oude koesteren maar niet bang zijn als de prijs juist is, om iets nieuws te proberen.

De account manager van de stad – de venter anno nu – weet de stad blijkbaar achter de schermen goed te verkopen, nou enkel nog een goede leus verzinnen en dan kan ie zo weer de markt op.

Ro-trip Lelystad

Al jaren had ik een stille wens om eens te koekeloeren bij het Rijvaardigheidscircuit van de ANWB Lelystad. Mocht mijn instructieleven ooit nog eens minder spannend worden kan ik wellicht altijd nog gaan slippen, racen of achteruit knoeien met caravans. Te laat, het centrum is niet meer, althans overgenomen door een zakenman. Vandaag de dag was het er erg stil, enkel de technisch beheerder – in een oud ANWB shirt, want ja die moest eerst op – was aanwezig. Een stevige handdruk en een kop koffie deed mijn droom voorlopig verdampen.

  

Lelystad is een jonge stad vernoemd naar Ir. Cornelis Lely – je weet wel die vent die noest dijken liet bouwen en waardoor het water ons niet tot de lippen stijgt. De stad is opgezet in de geest van de grote stedelijke vernieuwing, lekker ruim met een matrix van meerbaanswegen, voorgekauwde rotondes, fietsbruggen en veel groen. Ondoenlijk om het te belopen, dus voor van alles en nog wat pak je maar weer de auto. Alles lijkt op elkaar, huizen met tuin rondom zal vast prettig zijn voor de bewoners …maar allejezus, wat saai. Het lijkt Amstelveen wel maar dan enkel voor de gewone man en vrouw.

Ze doen hun best om het ergens op te laten lijken, een kekke naam voor de camping (Suydersee), wat exotische dieren (lama's of alpacca's – zonder bult in ieder geval) en een houten schuit (De Batavia) aan de kade. Maar toch mis ik heel erg een historisch besef. Kreeg vooral visioenen van Center Parcs en Disney, zeker na mijn bezoek aan de plaatselijke outlet. Waar je overigens door de hitte die dag (30º) een kanon kon afschieten.

 

Op en rond het vliegveld werd volop gebouwd, de logistieke blokken schieten als paddestoelen uit de grond. Dat beloofd wat voor de werkgelegenheid in dit gebied. Dat zit wel snor. Nog even wezen kwijlen bij Donkervoort, een geinig karretje – zouden ze ook een XL hebben voor lange mannen –  waar je professioneel mee kan slippen en driften op de openbare weg. Vooral blijven dromen Ro.

Ben maar driftig begonnen in het boek 'De acht bergen' van Paola Cognetti. Gaat over de zoektocht naar vriendschap, geluk, natuur, het lot, de liefde en de dood. Je moet toch wat als je pak en beet 5 meter onder de zeespiegel zit in een aangeharkt en op de tekentafel bedacht park.

Twee dagen later spullen gepakt en via de poepende man (vast moderne kunst) over de dijk, met links en rechts het IJsselmeer, in mijn prototype Ferrari naar Enkhuizen gecruised.

Ro-trip Hilversum

"Ranke vrouwen zijn het, balletdanseressen waar overal elders schonkige Russische gewichthefsters de bedrading tillen. Nee, gedichten in het landschap, vormen die zowel functioneel als bloedmooi zijn" –  Gedicht van Felix Wilbrink.

Traject Hilversum - Utrecht

Had zondag een BBQ met de vrijwilligersclub van Promotor - althans het werd een buffet, in ieder geval drank en food en volop zon dus stemming opperbest. Gelijk maar een citytrip Hilversum er aangekoppeld, en een camping in de buurt geboekt. Blijf het wonderlijk vinden, je valt drie keer om en amper 30 km verderop waan je je in een ander land. Zo divers als postzegel Nederland kan zijn. 

Een camping gevonden in de buurt van een 'oude' kazerne, misschien dat hier de laatste restanten van onze strijdkrachten is gelegerd - waar ik nog steeds buitengewoon verlof voor heb. Als ik de media mag geloven rest er van ons leger nog slechts één bataljon en drie voertuigen. Als er niks stuk is kunnen ze nog net een colonne vormen. 

Parkeerterrein gevonden en ingekwartierd op een open plek in het bos. Solid ground en veel naaldbomen. Tsja ik ben als stadsjong vooral duin en polder gewend. Bij ons struikel je over de zeehonden en konijnen, maar in een bos zijn het vooral vogels en insecten. In mijn ochtendroes dacht ik even mitrailleur geroffel te horen, het bleek echter een specht met Hornbach allure, druk bezig met zijn project.

Ander gebrom kwam van de overburen, er bleek namelijk een vliegschool naast de kazerne te zitten. En zondagochtend 9:00 uur gaan ze stipt van start. Ach ja Schiphol ligt in mijn werkgebied, deze éénpitters klonken bijna gezellig. Wie weet zoek ik het nog eens hogerop, volgens de poster kan je voor 449,- al parachutist worden. 

Met de trein naar het centrum, Hilversum is namelijk best wijds en lommerrijk opgezet. Wisten jullie dat we ooit een staalschaarste hebben gekend. Vandaar dat dit spoortracé voor de bovenleidingen is voorzien van prachtige Gotische betonnen bogen. Cement werd overigens al door de Romeinen gebruikt als bouwmateriaal voor hun Empire.

In mediapark ben ik al vaker geweest, dus die heb ik ditmaal links laten liggen. In het centrum was meer dan de helft dicht – toch handig zo'n koopzondag – en zag veel 'te huur' borden. Zou de nieuwe tijd ook hier hebben toegeslagen? In de wijken zelf vind je interessante architectuur van Dudok, zijn geboortegrond. Een gebouwtje hier, een geinige lantaarn daar. Dudok ken ik van het gemeentehuis van IJmuiden en het hoofdgebouw van de hoogovens. Het sperrgebiet is volgebouwd met zijn klassiekers. Strakke lijnen en dunne stalen raampartijen.

In plaats van de rondleiding en de klim in de toren heb ik vooral de buitenkant aanschouwd. En om eerlijk te zijn ging die mij steeds meer tegenstaan. Vind dat het gebouw er eigenlijk best wel eng uitziet, met die bombastische toren en een aan het superieur grenzende ordening. Misschien zijn het nog invloeden van de oude Romeinen, die hier vast ook een fort hadden.

Gelukkig vond ik ook nog iets met karakter: iemand had een ontwerp van Dudok eigenhandig aangepast aan de bosrijke omgeving. Het zou zomaar eens die dwarse specht van vanmorgen kunnen zijn.

Ro-trip Breda

"Wetenschap is niet alleen een leerling van de rede, 

maar ook van liefde en hartstocht" – Stephen Hawking

'Wanneer ga je op vakantie, ivm de jaarplanning' vroeg mijn bazin. Vakantie is echter wel het laatste waar ik als fresh-single-man over nadenk. Ik zie mijzelf toch echt niet in mijn eentje tien dagen bij een zwembad liggen. Maar ze had een punt, ik moet er op uit. Van mij part dichtbij, lekker low budget.

Een lijst met nog te bezoeken steden gemaakt. Wat spullen bij elkaar gesprokkeld, en een camping voor een weekend geboekt in de buurt van Breda.

Breda is een stad tussen de grote rivieren, middeleeuws net zoals we die hier in Holland hebben. Een kerkje hier, een kroeg daar en een kasteel om het af te maken. Wat slotgrachten eromheen en zo heb je het wel zo'n beetje gehad. Als we voor het gemak de vinex wijken en de bedrijfsterreinen even vergeten.

Bij het verlaten van het station richting centrum werd ik blij verrast door een enorm stadspark. En met het mooie weer leek het de complete bevolking aan te trekken. Het was er gezellig druk en van alles te doen.

Het is sowieso goed toeven in Brabant, men houdt duidelijk van oldscool socializen. Fietsen, shoppen, dobberen op het water en vooral chillen op één van de vele terrassen of dus loom in het gras keutelen.

Dacht voor wat info de plaatselijke VVV te bezoeken, maar vreemd genoeg blijkt die op zondag dicht. Dan maar het dichtstbijzijnde museum proberen, het Stedelijk Museum Breda. Hartstikke nieuw, twee musea samengevoegd. Lekker koel en rustig. Iedereen zat buiten in de zon/schaduw op een paar malloten zoals ik na dan.

Boven vooral de bekende ouwe meuk, een stukje geschiedenisles die we onderhand wel kennen. In de kelder nieuw spul, hedendaagse kunst. En ik viel met mijn neus in de boter, kon direct aansluiten bij een zeer boeiende rondleiding en demonstratie. Kunst en wetenschap is hier een fantastische wisselwerking aangegaan. De expositie True Beauty laat je duizelen tussen micro en macro niveau.

Een kankercel

Liefde

De spaghetti in ons hoofd

Ook splijtzwam Andi was er. De zwam die beter zijn weg vindt dan menig digitaal navigatiesysteem. Ook online kan je een goed gesprek met hem voeren: https://medium.com/@slime_mold_andi

Als klap op de vuurpijl konden we luisteren naar bacteriële muzak. Die twee kilo bacteriën die wij in en op ons lijf meetorsen is door een aantal whizzkids omgezet in geluid. Geinig concept: http://www.biotabeats.org/biota-to-beats.html

Op de camping tussen de sleurhutten en weekendbewoners nog wat gelaaft aan consumpties en een goed boek. Prettige overzichtelijke stad, mooie omgeving, ik heb mij er in ieder geval prima vermaakt.

Het chagrijn van een Volkswagen

Ik begon mijn rijcarrière ooit in de Kever van een vriend. Een doorgeroest exemplaar, vol met gaten en mos aan de binnenzijde. Daar hoef je tegenwoordig met de huidige APK keuring niet meer mee aan te komen. De Kever is lang en in grote hoeveelheden geproduceerd, tot in deze eeuw aan toe. Zodat bijna iedereen wel een zoete Herbie herinnering aan het karretje zal hebben.

Op een braakliggend stukje weg deed ik mijn eerste verwoede pogingen om de pook als een pollepel in de juiste versnelling te roeren. De Kever is net een opgeblazen Porsche, qua vorm en vermogen en fanatiek uitlaatgassen brakend ging het nog best aardig vooruit. Maar dat kon mij als jochie toen verder geen biet schelen. Het reed en de wereld was mooi en groot.

Mijn volgende ervaring met een VW was jaren later met de Golf-I van een vriendin. Een boodschappenwagen. De eerste versie in een reeks van succesnummers en nog lang niet de hypermoderne uitvoering zoals we die nu kennen. Ik vond het maar een zeepkist op wielen. Lelijk van vorm – mislukt kubisme – en wederom met die rare lijzige schakelbak.

En toen was daar de Polo Bluemotion waar ik wat rondjes mee mocht rijden. Een scherpe snit, kekke lijnen... al-om-al een prachtige bak om naar te kijken. Het instappen gaat wat moeizamer want hoewel de kleinere modellen bij iedere nieuwe versie weer een maatje groter groeien blijkt de Polo ergens te zijn blijven steken. Of het moet de bedoeling zijn dat je hem als een soort kalfslederen handschoen moet aantrekken.

Wat een hopeloze auto. Alhoewel de versnellingspook nu robuust voelt laat elk schakelmoment veel te lang op zich wachten. Waarschijnlijk is om de laagste wettelijke bijtelling te halen daarnaast de brandstoftoevoer in een constante nekklem gevat. Vlot doorschakelen wordt afgestraft met het doodvallen in vermogen. Zelfs bij een vooroorlogse Lada hoeft je niet zoveel gas te geven om een beetje leuk te rijden.


De start was prachtig maar de eindstreep ga ik niet met een Volkswagen halen. De Franse slag heeft in deze gewonnen …zou die driekleur op Herbie soms een voorspelling zijn geweest?

Ontzwever GR2014

Nog één nachtje slapen en dan mogen we stemmen. En weet je wat …ik weet nog steeds niet waarop. Landelijk kies ik vooral de stroming. En als doorsnee mens kom ik dan altijd ergens in het midden uit. Lokaal zou je verwachten een sterke binding met een plaatselijke club. Toch is het signaal dat veel mensen hoogstwaarschijnlijk wegblijven. Een dramatisch dieptepunt.

Om een samenleving te besturen is democratie natuurlijk wel de beste keuze uit slechten. Ondanks harde woorden vooraf van de diverse partijen, wordt het uiteindelijk altijd polderen en compromissen sluiten. En misschien maar goed ook, anders zwenken we als natie maar van links naar rechts als een dronken levenskunstenaar.

Al weken bestoken de local boys en girls, die met graagte aan de raadstafel willen aanschuiven, ons met hun eigen gelijk. Wat er fout is en hoe het vooral morgen anders moet. Loze kreten en abstracten vergezichten volgen elkaar in rap tempo op. Je kan niet zappen, de media openslaan of je weg buiten vinden, ze grijnzen je overal tegemoet.

Al de berichten in de media beloven veel goeds maar zeggen zo weinig. En als ik dan een poging doe om de diverse programma's te doorgronden kom ik er steevast achter dat mijn mening verspreid ligt over de politieke horizon. Een enkele partij scoort amper 50% overeenstemming en dan zit er wel weer een zwaarwegend idioot punt in die andere helft. 

De focus dan maar niet op de issues, laat ik het sentiment regeren. Eens zien wie er ditmaal in mijn regio (Velsen) allemaal mee doen:

Op lijst 1 de VVD - zijn dat niet die pakken die aan de vooravond hebben gestaan van al die economische ellende. Musketiers m/v die geloven in één voor ons allen maar vooral ieder voor zich?

Nummer 2 staat de PvdA - ach best wel sympathiek en vast goedbedoeld voor Jan met de pet. Hoewel de bestuurders altijd de indruk wekken in een andere sociale dimensie te leven. Als een overmoedige scout die het prevelende oude vrouwtje helpt oversteken …tegen haar zin in.

D66 dan – vleesch noch visch en vooral voor hbo meisjes en jongetjes

De relipartijen sla ik over. Gebaseerd op iets dat al 2000 jaar is ingehaald door de werkelijkheid heeft weinig zin.

GroenLinks dan? – ach wat lief, schattig. Maar goed, over naar de orde van de dag …next

Op uiterst links hebben we de SP – een roedel vrolijke snuiters die de soep steeds te koud aan de stamtafel opdienen.

En dan struikelen we ook hier over de opkomende lokalen zoals: Velsenlokaal, LGV en Forza. Meestal afvalligen van één van de eerder genoemde landelijke partijen. De eerste is vooral tegen maar doet alsof ze voor zijn, de tweede doet alsof ze voor zijn maar is vooral overal tegen. En Forza doet een Pim Fortuyn sketch voor de bühne. Grappig voor erbij.

Niet stemmen is ook een keuze. Wellicht een signaal dat het politiek bedrijven anders moet. Of dat nou zo fair is tegenover onze voorouders, die zich hebben weten te ontworstelen aan de macht van al die warlords door de eeuwen heen. Ik vraag het mij af?

Misschien de benjamin van het lijstje dan maar: ZEN – de aluhoedjes partij van Jing en Janneke, met de neus gericht op de opkomende zon. Laat ik eerst eens door hun programma heen woelen, ik heb tenslotte nog een hele nacht.

Clash of cash

Naast seks en andere vetverbranders zijn het vooral games wat het mondiaal goed doet op internet. Best grappig eigenlijk, passief zitten we te loeren naar zaken over beweging. 

Massaal zitten we op de social media te snuffelen en onze mening te ventileren, of we doen even een spelletje tussendoor om de tijd te verdrijven. Zaten de games een paar jaar geleden nog vast aan een monitor of tv, hebben ze inmiddels hun weg gevonden naar alle mobiele gadgets waar we ons mee omringen. En uiteraard alles in de cloud.

Via Candycryst naar het hilarische Dumb-way-to-die (zie boven) ben ik onlangs bij Clash of Clans terecht gekomen. En dan te bedenken dat ik nog van de GTA-I generatie ben. Daar waar ik voorheen met rompacks op en neer naar de shop liep te slepen en te leuren gaat nu alles via internet. Gratis, althans dat lijkt zo.

Zoetjes aan komen we erachter dat naast de achterkamertjes overheid vooral slimme markerteers onze identiteit lopen te zuigen (zie anders ook even de documentaire 'Terms and Conditions May Apply'. Een beetje branding bureau weet tegenwoordig meer over mij dan ik zelf. Met als resultaat dat niet mijn brievenbus meer volloopt, met voor mij absoluut noodzakelijke aanbiedingen, maar mijn netvlies en binnenkort vast ook mijn andere organen.

Het schijnt de prijs te zijn voor dat rete handige web die onze beschaving heeft verrijkt. Oja over beschaving gesproken, ik speel dus Clash of Clans. Een spel uitgebracht door een uitgever met psychologen en gedragsspecialisten in dienst. Waar Frans de Waal en Dick Swaab bij verbleken. Een miljoenenbusiness, dat uitgeven van gratis games. Daar waar het spel laagdrempelig en voor iedereen toegankelijk is, is het verdienmodel wat minder transparant.

Constant probeert ‘men’ mij te verleiden tot marginale aankopen binnen het spel. Vooral om sneller sterker te worden. En hoe ik mijn spelstrategie ook aanpas, er is altijd wel een betalende tegenspeler aan de andere kant van de globe die mijn dorp s’nachts zo nodig moet platwalsen ...grrrr. Maar ik ben een geduldig mens, en langzamerhand bouw en kruip ik steeds hoger in de scoringslist.

De sukkels hebben nog niet door dat het plezier van het spel niet zit in het zo snel mogelijk bereiken van het hoogtepunt, maar in het vooruitzicht dat ze tegen een pompoenbom of soepele verborgen veer op gaan lopen. De vertwijfeling springt van het scherm af als ze mijn onconventionele arena binnentreden. Hier ga ik de komende tijd nog lang mee doden :)

Nou maar hopen dat de beschaafde marketeers hier niet meelezen. Wie weet wat voor een spelletje ze dan weer verzinnen om mij mee te bestoken.