Ik stop

…niet met roken, bungeejumpen of veelvraten, want dat deed ik al niet en ook geen enkele behoefte aan. En ook niet andersom, stoppen met het passief niet te doen van deze activiteiten.

Het begin van een nieuwe jaar schijnt voor een hoop mensen het startsein te zijn om een voornemen in gang te zetten. Voor mij natuurlijk niet, ik start/stop wanneer het mij uitkomt. Bikkel hé.

Maar heeft u dat nou ook, van die momenten dat je absoluut niet kunt schrijven en dat het aan komt op hoeveel Memory te hebt gespeeld? Zit je op het toilet een voormalige maaltijd weg te draaien, of sta je met je kop vol shampoo onder de lauwe douche, of erger nog, lig je in bed ergens inbetween de twilightzone, knalt er ineens een fabuleus idee de hersenpan in. Zo vanuit de linker- of de rechterkwab – of daar ergens tussenin – struikelt ie over een dendriet zo in de schijnwerper van de visuele cortex.

En dan bedoel ik niet van die flauwekul ideeën zoals bijvoorbeeld de eenhandige kurkentrekker of een flessenlikker met ledlicht, nee het serieuze werk.
Zo verzon ik eens in een ver verleden en passant – toen ik weer eens volledig lost was in een uitgestrekt Frans bos, met wegen die naar de horizon reiken – de TomTom. Dat een ander vervolgens met het idee wegloopt komt volledig door mijn eigen onmacht en het afdwalen in andere belangrijke zaken. Passie en focus schijnt op de weg naar succes handig te zijn …en een beetje mazzel wellicht.

Bij mij komen ideeën op als kakken. Er doemt een probleem op en gelijk reutelen allerlei oplossingen door het beeld. Ik vraag er niet om, het gebeurt gewoon. Maar de echte knallers lijken in de tijdgeest verborgen te liggen en worden vaak door meerdere mensen her en der opgepikt. Alsof een soort onweerswolk die met felle schichten breed inslaat.

Ik heb er een tijdje een hobby van gemaakt om derden er mee te vervelen. Zonnepaneelbouwers, mileufreaks, catereers, en zelfs het ministerie en de politiek bestookte ik met mijn hersenspinsels. Onder het mom van 'verbeter de wereld begin bij een ander'. Maar ik stop er dus mee, want het leidt nergens toe. Hooguit hoon of schreeuwend stilzwijgen is mijn deel, en regelmatig duikt een idee dus elders op.

Echter het jaar is amper een week oud en ik heb alweer gezondigd …loser. Afgelopen donderdag stapte ik door de deur (flauw Windows grapje) bij Apple Nederland binnen, en verzon ik ter plekke een Groen track & trace recycle plan. Ik geef het 6 maanden tot de Worldwide lancering… kijk vanaf de zijlijn toe en heb voorlopig hier mijn eer gered. Daar doen we het dan maar mee, soit.

Zou er nog wat lekkers in de koelkast liggen? stop ik volgend jaar wel met vraten.