Toen kwam de ontgifting, de hoofdpijn en een neusholte die aanvoelde als een gladde badkamerwand waarvan de tegeltjes langzaam loslieten. Het leek of de sterkste man van Nederland met volle overgave – om zijn titel maar te behouden – constant een spanband om mijn schedeldek stond aan te sjorren. Na 25 jaar stevig roken gaat er dan opeens van alles door je heen en voor de zekerheid toch maar een afspraak met een KNO-arts gemaakt. Een dot verdovende watten gaf de camera alle ruimte en het bleek verassend schoon. Volgens de doc had ik last van spanningshoofdpijn, en dat terwijl ik een don't worry type ben.
Voor de zekerheid ook nog maar even een allergie testje ondergaan met als uitslag dat ik gevoelig ben voor berken, grassen, honden, huismijt en enge mensen. Oftewel gegarandeerd het hele jaar rond last, behalve in de winter. O vandaar dat ik zo van die periode houd. Maar ik overdrijf nu een beetje, als ik een beetje oplet is het goed te doen. Jaren weinig tot geen last gehad. Maar waar komt dat huidige fucking gesnotter dan vandaan?
Kijk naar buiten en de vlokken vliegen je om de oren, een tsunami van graspollen rolt binnen. En het lijkt dit jaar erger dan anders, waarom geen idee. Het is raar spul dat gras, koeien lopen er op en het doet ballen rollen. Sommigen worden er zelfs high van. Tijdens het Krijt struikelde we nog vooral over varens. Dat spul wat nu nog steeds in je siertuintje overal en nergens opduikt. Gras zelf kwam pas zo'n 50 miljoen jaar geleden opzetten. Ongeveer in dezelfde tijd dat de dino's het loodje legden en de kleine zoogdieren hun kans schoonzagen. Zit vast een verband tussen, twee kontjes hoog of zo.
Mijn voelsprieten zeggen binnen blijven, veilig achter dubbelglas. Sluit deuren en ramen …en zet de radio aan. O nee dat laatste is voor echte rampen, wellicht kan ik beter naar de pollen update van weeronline.nl kijken. Maar mijn verstand zegt laat je niet kisten stap op de fiets en geniet van al dat natuurschoon, de zon het gekrioel van allerlei nieuw grut in de polder. Neem het gesnotter maar voor lief. Toch moet ik eerlijk bekennen dat ik het prettig vind om het leger grasmaaiers aan het werk te zien. Ze laten hier en daar wat stroken staan. Zoals langs de oevers van de Delftlaan, waar grassen vrolijk staan te wapperen in de wind, onbereikbaar in de schaduw van de boom en waarbinnen aan het oog onttrokken zoogdieren, insecten en vogels vast hun ding aan het doen zijn. Hatsjoe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten