Clash of cash

Naast seks en andere vetverbranders zijn het vooral games wat het mondiaal goed doet op internet. Best grappig eigenlijk, passief zitten we te loeren naar zaken over beweging. 

Massaal zitten we op de social media te snuffelen en onze mening te ventileren, of we doen even een spelletje tussendoor om de tijd te verdrijven. Zaten de games een paar jaar geleden nog vast aan een monitor of tv, hebben ze inmiddels hun weg gevonden naar alle mobiele gadgets waar we ons mee omringen. En uiteraard alles in de cloud.

Via Candycryst naar het hilarische Dumb-way-to-die (zie boven) ben ik onlangs bij Clash of Clans terecht gekomen. En dan te bedenken dat ik nog van de GTA-I generatie ben. Daar waar ik voorheen met rompacks op en neer naar de shop liep te slepen en te leuren gaat nu alles via internet. Gratis, althans dat lijkt zo.

Zoetjes aan komen we erachter dat naast de achterkamertjes overheid vooral slimme markerteers onze identiteit lopen te zuigen (zie anders ook even de documentaire 'Terms and Conditions May Apply'. Een beetje branding bureau weet tegenwoordig meer over mij dan ik zelf. Met als resultaat dat niet mijn brievenbus meer volloopt, met voor mij absoluut noodzakelijke aanbiedingen, maar mijn netvlies en binnenkort vast ook mijn andere organen.

Het schijnt de prijs te zijn voor dat rete handige web die onze beschaving heeft verrijkt. Oja over beschaving gesproken, ik speel dus Clash of Clans. Een spel uitgebracht door een uitgever met psychologen en gedragsspecialisten in dienst. Waar Frans de Waal en Dick Swaab bij verbleken. Een miljoenenbusiness, dat uitgeven van gratis games. Daar waar het spel laagdrempelig en voor iedereen toegankelijk is, is het verdienmodel wat minder transparant.

Constant probeert ‘men’ mij te verleiden tot marginale aankopen binnen het spel. Vooral om sneller sterker te worden. En hoe ik mijn spelstrategie ook aanpas, er is altijd wel een betalende tegenspeler aan de andere kant van de globe die mijn dorp s’nachts zo nodig moet platwalsen ...grrrr. Maar ik ben een geduldig mens, en langzamerhand bouw en kruip ik steeds hoger in de scoringslist.

De sukkels hebben nog niet door dat het plezier van het spel niet zit in het zo snel mogelijk bereiken van het hoogtepunt, maar in het vooruitzicht dat ze tegen een pompoenbom of soepele verborgen veer op gaan lopen. De vertwijfeling springt van het scherm af als ze mijn onconventionele arena binnentreden. Hier ga ik de komende tijd nog lang mee doden :)

Nou maar hopen dat de beschaafde marketeers hier niet meelezen. Wie weet wat voor een spelletje ze dan weer verzinnen om mij mee te bestoken.

Op en neer naar ...Groningen

De afgelopen week was ik als stadsnomade even een paar dagen er tussenuit. Naar een hippie huisje van vrienden. Gelegen onder de rook van de stad, in de provincie waar – zoals de plaatselijke regio marketeers beweren – niets boven gaat ...Groningen.

Volgens Tom – die constant met zijn wijsneus tegen de voorruit zat – is de snelste route vanuit Haarlem onderlangs via de A28 recht omhoog richting het hoge Noorden. Saai, supersaai, de westroute is tienmaal leuker. En daarnaast geeft de afsluitdijk hetzelfde vakantie gevoel als de tolpoortjes van de route du soleil.

Toch blijft het vreemd, daar waar men er elders niets van heeft om twee uur te rijden voor een filmpje, boodschappen of werk, is het in de geest van een randstedeling een hele trip naar verwegistan. Eenmaal daar valt het uiteindelijk altijd wel weer mee. Op de dijk met warp-2 de Friese nevel nog even door, en dan ben je er al bijna.

Verschil moet er zijn
De kleuren van het huisje schreeuwden ons tegemoet en stonden in schril contrast met de rest. Vast overcompensatie van onze vrienden. Aan ruimte in dit platland overigens geen gebrek. Met zijn uitgestrekte landerijen is het net Frankrijk, maar dan anders. Tijdens een uitstapje naar Drenthe viel het verschil tussen beide provincies echter sterk op. Het zal vast in de zilte grond zitten dat er in Groningen niet alles wil groeien.

Geboren terpbewoners, zwijgzame robuuste mannen en vrouwen zullen zich er best thuis voelen, en je krijgt er best veel huis voor weinig geld. Het strand van Delfzijl is niet groter dan een oksel en de rest van de provincie randen wordt door asfalt bij elkaar gehouden. Geen kraak of smaak. Alhoewel het meest noordelijke puntje van Nederland – de Eemshaven, met zijn bootjes, industrie en windmolentjes – wel een beetje aan IJmuiden deed denken. Toch nog een beetje thuiskomen.

Plofogen en uitstulpsels
Pieterburen kunt u overslaan. Die jankerds zitten je met hun plofogen enkel maar aan te staren. Interactie met die rolmopsen 0,0 ...geen drol aan. Ook hier geen strand te zien, ook al doet de commercial je anders vermoeden. Appingedam is een soort mini Venetië van het Noorden en best aardig. Volgens de horeca uitbater – waar we het aan vroegen – vooral bekend vanwege zijn hangende keukens. Even hoopte ik op een woonboulevard maar het bleken houten uitstulpsels op de grachtwoningen te zijn.

Ook in Slochteren, waar toch ons nationaal product van dinoscheten en verrot turf – de gaswinning dus – vandaan komt, was niets te zien van deze overactiviteit. Jammer, gemiste kans. Ons bezoek was kort en krachtig, het weer zat niet mee en we hadden het snel gezien. De kortste route van Tom leiden ons via pontjes over Friese sloten, terwijl deze met een ferme sprong ook wel waren te nemen.

Daar waar de Groningers ons met een soort mislukte Afrikaanse vlag uitzwaaiden was de rest van de route met oranjelinten uitgestippeld. En tot mijn verbazing was bij thuiskomst de hele stad uitgelopen. Daar kan een mens toch enkel maar blij van worden :-)

Haarlem is een beeld rijker

De rode loper ligt er, het Stationplein is klaar, de sokkel driemaal vervangen en als sluitstuk is het standbeeld van Kenau Simonsdochter Hasselaer en Wigbolt Ripperda geplaatst. Tenenkrommende kunst of een historisch hoogtepunt. Wat vinden wij Houten Haarlemmers ervan?

Daar sta je dan K'nau met haar billenvriend ridder Rip. In brons vereeuwigd kont aan kont op een DDR plein. Toen droegen de mannen blijkbaar nog leggings. Waar is het ooit fout gegaan met de emancipatie. Jet zal het weten.

Als een action-hero, de Red Sonja van de Efteling, staat ze met de rug richting Kruisstraat en haar blik gefocust op de uitgang van het Station. Zou de vijand voortaan soms met de trein gaan komen? Je zal maar ov-forens zijn en elke dag door die priemende ogen de grond in worden geboord. Guilty bij voorbaat.

Hoe is het eigenlijk met deze twee afgelopen, zijn ze uiteindelijk door de Spanjaarden in het Spaarne gedumpt, gevierendeeld of erger!? De wiki leert ons: dat het hoofd van Wigbolt, nadat Haarlem door de Spanjaarden was overlopen, vrij vlot over de Grote Markt rolden, en dat Kenau hoogstwaarschijnlijk jaren later door zeerovers op een Scandinavische cruise is vermoord.

Laat ik eerlijk zijn, wat mij betreft mist het nieuwe beeld de X-factor en mag het van mij alsnog in het Spaarne worden gekieperd. Maar ja dat is mijn bescheidde mening. Er zullen vast nog heel wat Spaanse toeristen door het station stromen voordat die wordt gedeeld.

Nieuwe CD met klassiekers ...als u het wil?

Camadou, is niet alleen de naam van haar eerste CD, maar tevens de naam waaronder de regionale singer-songwriter Carole Marie Doucet regelmatig optreedt. Na het succes van haar eerste CD met Franse chansons en Engels repertoire, is het de beurt aan de volgende. En daar kunt u als muziekliefhebber op een speciale manier aan deelnemen.

Onder de huid

De van origine Canadese heeft na veel omzwervingen over de wereld uiteindelijk haar plek in Nederland gevonden. Het afgelopen decennium trok ze met haar begeleiding door het land, en vertolkten zij als multitalige zangeres met gemak levensliederen uit diverse culturen. Voor- en tegenspoed brengt ze verhalend in het voetlicht. In de taal van het hart – muziek, voor iedereen verstaanbaar. Een herkenbaar geluid waar ze samen met haar muzikanten subtiel mee onder de huid weet te kruipen.

Op de website is te zien waar en wanneer u van haar muziek kunt genieten. Eerder kan natuurlijk ook door haar eerste CD te bestellen.

Vaak krijgt Carole verzoeknummers en zingt ze met liefde tijdens optredens covers van Brel, Piaf of Barbara. Klassiekers als 'Paris s' éveille' doen je wanen dat je met je Deux Chevaux onder de Eiffeltoren of in een veld vol lavendel staat. Dierbare nummers die je keer op keer wil horen. Deze klassiekers wil zij nu op CD gaan uitbrengen. 

Tweede CD

Het uitbrengen van een professionele CD is een project waar heel wat bij komt kijken. Voor de productie van de schijfjes en hoesjes, huur studio en technici en allerlei bijkomende kosten lopen al snel op naar € 6.000. Om dit te kunnen realiseren gaat Carole dit heel modern met Crowdfunding aanpakken.

Het werkt als volgt:

1) U meldt zich als belangstellende via de mail: info@camadou.nl 2) Stort een sponsorbijdrage van minimaal (meer mag natuurlijk ook) € 25,- en 3) u ontvangt als eerste de gesigneerde CD en een uitnodiging voor de presentatie. In de tussentijd wordt u over de stand van zaken op de hoogte gehouden. Bij te weinig belangstelling wordt het bedrag teruggestort. 

Het project loopt al en we kunnen melden dat de teller al op: 50% staat. We gaan er dan ook vanuit dat we elkaar na de zomer bij de presentatie zien. Dus stap in en doe mee en haal deze op voorhand prachtige CD binnen.

Bijvoorbaat dank en muzikale groet,

Camadou

Haarlem heeft de NRW Jaarprijs 2013 gewonnen!

Niet de stad zelf natuurlijk, maar het Haarlemse Raaksproject viel deze eer ten deel. Afgelopen woensdag 10 april werd deze prijs in Nieuwegein door de Nederlandse Raad van Winkelcentra vergeven. De NRW is een soort clubje van projectontwikkelaars en grootwinkelbedrijven. Die wel weten waar wij gulzige stedelingen behoefte aan hebben.

Cultureel erfgoed 
In het begin was er in Haarlem veel verzet tegen de plannen. De gebouwen zouden en moesten behouden blijven. Cultureel erfgoed zou het zijn. Het is uiteindelijk maar gedeeltelijk gelukt. En misschien is het persoonlijk, de sloop van de oude hbs heb ik met een glimlach aanschouwd. Ook de omvorming van een kerk in een mega-bierkot laten mij niet ongeroerd. Proost.

Het is een geslaagd project. Een mooi evenwicht tussen oude meuk en moderne architectuur. Zoals je dat steeds vaker in onze regio ziet verschijnen. Een goede parkeergarage, mooi wonen en een fijne bioscoop. Sinds de bouw van de foeilelijke Brinkmann-dungeon zocht ik mijn (film)heil elders.

Zigzaggen door de stad
Het is wel even wennen. Voorheen was het vooral zigzaggen rond de Grote Houtstraat door de kleine straatjes, wordt de route door de massa nu verlegd. En dat zie je terug in de Zijlstraat, die leeft helemaal op met allerlei leuke winkeltjes. Vast een soort gunstig uitstraal effect van de nieuwbouw. En dat is hard nodig, want de vooruitzichten zijn niet bepaald gunstig. Althans landelijk niet. Men verwacht de komende jaren een sterke stijging in het aantal leegstaande winkelpanden.

Ooit was Haarlem hard op weg om een slaapstad te worden. Saai en grijs. En natuurlijk wordt er nog steeds vooral buiten de stad gewerkt, er wordt hier steeds meer geleefd. En dat merk je in het aanbod van allerlei winkels, instellingen en evenementen. Maar de ondernemers in de binnenstad hebben het zwaar. 15% omzetdaling is geen uitzondering.

Haarlem is een prachtige stad met bijzonder inwoners, en blijkbaar goed op weg. Dat bewijst deze prijs van buitenstaanders maar weer. Laten we dit vooral behouden en deze lijn vasthouden. Te beginnen door aanstaande zaterdag massaal de bloementjes buiten te zetten, ook al komt het merendeel dit jaar uit Frankrijk.

Vive la vie aan het Spaarne.


Lees meer in de Nieuwsbrief Centrum-Haarlem

Meeuwenoverlast

De overlast van meeuwen in steden is een terugkerend probleem, waar veel plaatsen aan de kust en vlak achter de duinen mee te maken hebben. In grote getale maken de meeuwen herrie en troep in de mensenwereld. Als duinbewoner heb ik er zelf niet zoveel last van, maar werd onlangs getriggerd door een politieke bestuurder, die graag wil dat we meedenken.

De blije stadsmeeuw
Langs de zeestrook zie je meeuwen in allerlei maten en gedaantes. Hun verenkleed en tekening is afhankelijk van hun leeftijd en de tijd van het jaar. De soort heeft zich over de hele globe verspreid en vooral in de buurt van zout water kom je ze tegen. Net als mensen overigens. Pientere succesvolle beesies zijn het. Ze passen zich gemakkelijk aan en voelen zich prima thuis in onze steden.

Als je op internet scharrelt merk je al snel dat het probleem de lokale bestuurders langs de kustlijn, van noord tot diep in België, al een poosje de nodige hoofdbrekens oplevert. In de lente gaan de meeuwen nestelen op de platte daken. Gezellig in een drukke kolonie en dicht bij hun voedselbronnen. En dan begint het gesodemieter. Lawaai vanaf s'morgens vroeg, kapotte vuilniszakken en soms zelfs duikvluchten op kinderijsjes.

Het is dat de meeuwen door de wet beschermd worden anders waren ze allang door menig geïrriteerde stadsbewoner verjaagd, doodgemept of als ei reeds geschud. Maar het mag niet en daarnaast, het helpt niet. Commerciële bedrijven zijn er handig ingesprongen en bieden allerlei hulpstukken aan om de daken onaantrekkelijk te maken. Pennenweringen en spandraden ten spijt, het blijft allemaal symptoombestrijding.

Meeuw-proof
Tot nu toe zijn er al heel wat maatregelen genomen of verzonnen. Zo worden er steeds meer ondergrondse vuilcontainers geplaatst. Zijn er meeuw-proof vuilniszakken in omloop en pogen valkeniers de boel te verjagen. Knallen, lichtflitsen en speciale vliegers zijn er geprobeerd. Eieren rapen, giftig voer en sterilisatie zijn geen opties. Sowieso moeilijk uitvoerbaar, kostbaar en zinloos. De meeuwen passen zich rap aan, ze zijn bijzonder clever.

Het advies is om de meeuwen – hoe leuk het goed bedoeld het ook is – niet te voeren. Naast de overlast is de overmaat aan eenzijdig voedsel niet goed voor ze. En de rommel van voedselresten trekt allerlei ongedierte aan. De duinen, hun natuurlijk broedomgeving, zit naast herten vooral vol met vossen. Niet zo vreemd dus dat de meeuwen naar hoger gelegen plekken verhuizen.

Verkassen of thuiskomen
Volgens de Vogelbescherming is het een zaak van de lange adem en moet je de hele populatie in een gebied aanpakken. Alternatieve broedplaatsen creëren. Lok ze naar elders waar het goed toeven is voor ze. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. En het afknallen van vossen lijkt mij ook niet echt wenselijk.

Volgens de kenners keren jonge meeuwen vooral terug naar hun geboortegrond als ze die als prettig en veilig (hebben) ervaren. Dan wellicht maar platte nepdaken in de duinen maken, broedvlotten op zee of gedoogzones in de polder. De volwassen stadsmeeuwen moeten we daar enkel nog even naar toe zien te lokken. Plaats een voederplatform waar men de meeuwen in volle vlucht voer kan toewerpen. Leuk als familie-uitje. Zet er een webcam op, dan kunnen de tevreden thuisblijvers er wellicht ook van genieten.

Wil je ook een bestuurder met een goed idee of suggestie blij maken,
...leg hieronder een ei, en dan laten we een bestuurder het verder uitbroeden.

Fijn wonen in Haarlem 2040

Gepubliceerd op Dichtbij.nl/Kennemerland

Met deze stip op de horizon is de gemeente Haarlem de vraagstelling 'hoe dit te realiseren' aangegaan. En dat doet ze het liefst samen met de gebruikers en bewoners van de stad. Afgelopen woensdagavond (27 maart 2013) was er weer een openbare bijeenkomst.

Structuurvisie
Iedereen was welkom om met de structuurvisie voor de openbare ruimte mee te denken en te ontwerpen. En daar gaven ruim 70 belangstellenden gehoor aan. Het was best druk daar in de oude wachtkamer op perron 3a van het Haarlemse centraal station. Broodjes, koffie en limonade, het kon allemaal niet op om maar de creativiteit te stimuleren.

Participatie heet het, ik zie het meer als een soort volksraadpleging. En het lijkt een trend want in steeds meer gemeentes zie je het opduiken. Het betrekken van direct belanghebbenden om de hobbels in het veelal moeizame proces te vergemakkelijken. En het is natuurlijk niet niets, iets ontwikkelen uitgesmeerd over 30 jaar, waar iedereen mee te maken gaat krijgen.

Het SOR-atelier had zijn best gedaan, de tafels waren gevuld met diverse tekeningen, kleurige stiften en behulpzame dames liepen rond. Na uitleg werden er vijf tafels met gemiddeld twaalf mensen naar eigen inzicht ingedeeld. Een voorzitter, notulist en een presentator per tafel vrijwillig aangewezen. Het feest kon beginnen.

Streetwise
Een kakofonie van meningen stroomde over de tafel. Druk werd er gediscussieerd door vooral grijze mannen met dito expertise. Een ringweg moet er komen, tunnels en verdiepte wegen, hoofdfietsroutes en fietsparkeerhavens. Sluit desnoods het Prinsen Bolwerk maar af, om over de Gierstraat maar te zwijgen.

Ik luisterden het zwijgzaam aan, zover ik de tumult kon volgen. Na 10 minuten was ik er klaar mee, dit gaat in zo niet werken. De stad loopt aan de ontwerptafel al vast, dat belooft wat voor de toekomst. Mocht u het de moeite waard vinden, op www.sorhaarlem.nl kunt u ook uw visie kwijt. En u hoeft dan niet eens de deur uit. Is dat niet fijn!

Ik zou mij niet zijn als ik ook niet wat hersenspinsels zou ophoesten:

Zoals eerder gemeld, Haarlem is op een natuurlijk duinrichel gebouwd. Vandaar dat de bebouwing en de routes vooral op de Noord-Zuid as zijn georiënteerd. Is helemaal niet erg, het maakt het creëren van een ringweg enkel lastig.


Autoverkeer 
Het zou m.i. goed zijn als er een dwarsverbinding tussen de Wijker- en de Velsertunnel zou komen. Beter voor de doorstroming van de grote ring om Haarlem. Ontsluiting van Velserbroek en een mogelijkheid om hoge vrachtwagens eerder om te leiden. Voorkomt wellicht eens de regelmatige terugkerende verkeersinfarct in de regio Velsen.

Helaas is de pendeldienst tussen de Cronjé parkeergarage opgeheven. Erg jammer want dat werkte goed. Laat op vertoon van een parkeerkaartje bezoekers van de stad lekker vrij en vlot tussen de winkelgebieden reizen. Raakt die nieuwe P misschien ook eens vol.

Op een soortgelijke manier is de beperkte verbinding van de Prins en de Staten bolwerk te overbruggen. Het loopt daar vooral vol met mooi weer of als er aan de kust iets speciaals te doen is. Maak van het reizen naar Zandvoort meer een vol experience beleving. Die begint bij de Transferium van station Spaarnwoude. Speciale treinen (gratis op vertoon van parkeerkaartje) een snelle verbinding. En voorzie het van voldoende neven faciliteiten, die bij een dagje Zandvoort horen.


Openbaar vervoer 
Het is m.i. jammer dat de regionale buslijn (zuidtangent) uiteindelijk dwars door de stad is gaan lopen. Ik had graag gezien dat de Oude gracht weer was ontdempt en de autoluwe binnenstad meer in allure was hersteld. Maar nou hij er toch ligt zou ik zeggen zo snel als mogelijk vertrammen, en doortrekken naar het strand van IJmuiden. Er worden lijnen opgeheven en haltes lijken steeds verder weg te liggen. Misschien moet er eens gedacht worden aan meer flexibele belbusjes. Iedere buurt zijn eigen bus en poel van chauffeurs. 

Fietsen en lopen 
De conflicten in de Gierstraat zijn natuurlijk grotendeels te verhelpen door een betere wegmarkering en belijning. De situatie nu is vooral voor bezoekers en toeristen onduidelijk. Maak er een fietsstraat van met zo'n prachtige rode asfaltlaag en een stippellijntje in het midden. Meer stallings mogelijkheden voor fietsen, lijkt mij gezien de huidige chaos duidelijk. En natuurlijk handhaving.

De rode loper is een heerlijke fietsverbinding. Een brug over de schotersingel langs Het Dolhys zou het vervolmaken. Dan ook nog even al de bomen langs de route voortaan voorzien van wortelkooien, zodat het pad ook in de toekomst mooi glad blijft.

Het is jammer dat het bannen van snorscooters naar de rijweg, in handen van de landelijke overheid ligt. Want dat vormt op het moment voor fietsers een van de grootste ergernissen.

Haarlems verbod op straatmuziek

Gepubliceerd op Dichtbij.nl/Kennemerland

Optredens in het centrum van Haarlem verlevendigen het straatbeeld, maar het kan ook veel ergernis oproepen. Om hier meer grip op te krijgen gaat de gemeente Haarlem de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) aanpassen. Straatartiesten mogen dan alleen nog met een gratis te verkrijgen 'ontheffing' optreden.

De X-factor

In 2009 stelde onze burgemeester (Bernt Schneiders, zelf een fameus basgitarist en zanger) nog voor om de muzikanten een auditie te laten doen. Het is er nooit van gekomen. En in de loop der jaren leek het straatbeeld er – op een enkeling daar gelaten – enkel maar slechter op te worden.

Zagen we voorheen vooral de oer-Hollandse hoogglans gelakte draaiorgels door de straten slepen. Weet u overigens dat Haarlem een orgelmuseum heeft? Moest ik mij om zo'n sta in de weg en het oorverdovende pijpgeraas regelmatig heen wurmen, om vervolgens het koperen bedelbakje uit mijn gezicht te weren. Een periode werd Haarlem overspoeld door Peruaanse meerlingen. Die gestoken in een soort lama wollen deken hun longen op een bamboefluit stonden te blazen. Ik ging toentertijd regelmatig op stedentrips, en zij bleken wonderlijk genoeg altijd met mij mee te reizen. Overal doken ze op. De laatste jaren worden we vooral bevolkt door de Gipsy Kings wannabes uit Oost-Europa. Of waar het dan ook op mag lijken.

Stroom klachten

Straatoptredens worden door de wet beschermd als vrijheid van meningsuiting. En dat is een mooi goed. En natuurlijk is het onzin om de één of andere commissie te laten bepalen wat goed genoeg is om op onze straten te mogen spelen. Maar de stroom klachten van winkeliers, horeca exploitanten en bewoners schreeuwden om maatregelen. Iedereen met een beetje gezond verstand kan ook zien en horen dat de huidige toestand niet zuiver is. Het eentonige geriedel van populaire deuntjes op de strategisch gekozen plekken in de stad door steeds dezelfde personen, verraden een structuur die aan georganiseerd bedelen grenst. In mijn opinie schrijnend.

De volgende ronde

De gratis 'ontheffing' is persoonlijk bij de gemeente aan te vragen. Een identificatieplicht, en om de 15 minuten minimaal 100 meter doorschuiven behoren tot de voorschriften. Begin volgend jaar wordt de maatregel geëvalueerd. Het zal mij benieuwen tot wat voor wonderlijke stoelendans dit in de tussentijd gaat leiden en/of we weer een nieuwe golf straatmuzikanten mogen begroeten. 

Het Mysterie van Foto de Leeuw

Gepubliceerd op Dichtbij.nl/Kennemerland

Zolang als ik mij kan heugen zitten er sterren en barsten in de linker etalageruit van de winkel van Foto de Leeuw in de Gierstraat van Haarlem. Alsof er een meteorietenregen plaatselijk heeft huisgehouden. Er zal vast wat anders aan de hand zijn, maar wat?

Om begrijpelijke redenen (zie blog: Zandkastelen) is Haarlem vooral in de lengte, van Noord naar Zuid gebouwd. Met een dito stratenplan. Beweeg je je op de fiets over de lengte-as van het centrum, dan kom je al rap door de Gierstraat heen. Toen de stad nog een open riool was verliet hier de gierwagen (wat dat is moet je maar even aan je opa of oma vragen) de stad. Tegenwoordig is het één van Haarlems leukste winkelstraten.

Conflicten

Een autoluwe straat, althans tot 11:00 uur, daarna gaat de straat op slot en is nog enkel voor wandelaars en fietsers beschikbaar. Het is een drukke populaire fietsroute. Wat regelmatig tot de nodige conflicten met het slenterend winkelpubliek leidt. Een enkele keer lijkt men elkaar aan stukken te willen scheuren, maar meestal komt men er onderling met een hoop gerinkel, een zucht en gesnuif wel uit.

De nog ongekroonde oranje Foto de Leeuw – bijna 100 jaar actief in de regio – zit in het begin van de straat op nummer 22. Ik loer niet veel verder dan door de camera van mijn smartphone, dus aan mij hebben ze weinig klandizie. Kom er wel regelmatig langs, al vanaf de jaren 80, lopend of op de fiets. De sterren in de ruit kunnen je dan niet echt ontgaan. Zat er eerst een enkele, volgden er in de weken, maanden daarna steeds meer.

...of een mysterie?

Het is dik veiligheidsglas, vast heel duur en moeilijk verzekerbaar. Zeker nu het volgens mij al enkele keren is vervangen in de afgelopen tientallen jaren. Ik vind het maar een raadsel, een zwart gat, waar komen die sterren toch vandaan. Wie of wat zit hier achter? Een conflict of een mysterie. Als iemand een punt wil maken dan is die persoon in ieder geval tamelijk weerbarstig en wellicht van een andere wereld.

Wie het weet mag het zeggen, ik verbaas mij er al jaren over …alsjemenou.

Fun Village Velsen

Gepubliceerd op Dichtbij.nl/Kennemerland

Gaat Fun Village Velsen er nou wel of niet komen?

Over Fun Village wordt al meer dan een jaar gesproken. Het lijkt erop dat ondanks de crisistijd – je verwacht dat knopen vlot worden doorgehakt – er enkel maar een beetje heen en weer wordt geschoven. 

Zuiderscheg

Het plan is om de noordpunt van het recreatiegebied Spaarnwoude te herontwikkelen. De Zuiderscheg is dat rare stukje niemandsland gelegen tussen de twee snelwegen die richting Velser- en de Wijkertunnel leiden. Nou ja niemandsland, de voormalige Reinunie (tegenwoordig HVC inzameling) heeft er zijn thuishaven met zijn welbekende afvalbrengstation. Waar het afvalscheiden op een hoger plan wordt gezet en een persmachine zijn brute krachten vertoond. Dat is al een attractie die een bezoek de moeite waard maakt. 

Verder vind je er een modelvijver – nee dat is niet zoiets als een modelwoning – voor de fervente bouwers van vaartuigen op schaal, een IJsbaan (o, sinds wanneer?), een hondenschool en een hobbelige terrein voor de jongens en meisjes met Indiana Jones ambities. Waar ze met hun uit de kluiten gewassen vierwielers rond kunnen crossen.

Toekomstvisie
Het plan Fun Village bevat een groot aantal outdooractiviteiten, een outletcenter en een Kids Valley. Dus voor pa, moe en kroost wat te doen. Een complete belevingswereld. Ik zou zeggen maak er gelijk een aanlegsteiger voor de Fast Ferry en trek spoorrails – de helft ligt nog langs de TaTa steel promenade – voor een grappig Californiaans eco-trammetje, die daar vandaan naar het strand en de vishaven op en neer rijdt. Krijgt de boel meer samenhang en heeft iedereen er wat aan.

Raadsvergadering
Vanavond (donderdag 7 maart 2013) staat het plan weer eens op agenda van de Raadsvergadering. Het bestemmingsplan voor het gebied moet worden gewijzigd. En aangezien iedereen bang is voor negatieve reacties van omwonenden, de plaatselijke winkeliers, MKB Noord-Holland en elkaar, is de vraag die nu op tafel komt te liggen 'of deze wijziging wel mag' van de Provincie. Nou dat schiet lekker op.

Het plan past mijns inziens prachtig in de Visie van 2025, maar om nou te wachten met uitvoeren tot dat jaar! In plaats enkel als een soort poortwachter van de Amsterdamse sluizen te fungeren zou 'men' eens moeten doorpakken in IJmuiden. Was altijd in de veronderstelling dat het meer aanpakkers dan doorschuivers waren.

De raadsvergadering is overigens openbaar en vindt plaats in het Tata Steel stadion, Minister van Houtenlaan 123 in velsen-Zuid om 19.30 uur. En met een beetje mazzel ook live te volgen via Seaportfm.nl

Is er weer hoop voor winkelcentrum IJmuiden?

Gepubliceerd op Dichtbij.nl/Kennemerland

Het schiet maar niet op met het winkelcentrum van IJmuiden. En dat terwijl ik vorig jaar nog een veelbelovende volkspeiling in de mailbox kreeg, over vier varianten voor de omvorming van het winkelgebied in het centrum van IJmuiden.

Themapleinen en een waterloop moesten de boel gaan opvrolijken. Een regiofunctie zou het gebied vervullen. En het door architect Dudok ontworpen hart – de wederopbouw na de rampzalige oorlogsjaren – moest uiteraard intact blijven.

Zat er even vaart in de plannen, lijken de partijen: de gemeente Velsen, de projectontwikkelaar en de plaatselijke ondernemers, er maar niet uit te komen. Het winkelgebied lijkt steeds minder te kloppen. Dat laatste kan iedereen overigens al jaren zien. De neuzen willen maar niet dezelfde kant op wijzen.

Met een beetje visie had men in mijn opinie van Oud-IJmuiden het centrum van de wereld – althans in deze hoek van de Randstad dan – kunnen maken. Met winkels, horeca en belevingsitems. De delta, het oude spoorgebied had zo rijp gemaakt kunnen worden voor een groot outlet-centrum. Zoals we nu weten verrijst die in Sugarcity, even verderop in halfweg. En ondertussen bouwt 'men' de heuvel aan de sluis vol met onverkoopbare en te dure huur woningen. Het uitzicht zal er best prachtig zijn maar het strand nog steeds onvindbaar.

Over visie gesproken, in het Visieplan 2025 spreekt 'men' over een boost voor de (IJmond)regio. Door meer mensen van buiten aan te trekken. Vooral zakenmensen en studenten. Een mooi streven want de regio heeft veel te bieden, naast natuur en strand zou techniek en innovatie hier prima een plek kunnen vinden. Een kloppend stadshart zou daar mooi bij passen.

Ondertussen is er afgelopen dinsdag 26 februari in de vergadering van Burgemeester & Wethouders een 'Voorontwerp bestemmingsplan IJmuiden Centrum' opgesteld. De HOV (Hoogwaardige openbaar vervoer) verbinding door de Lange Nieuwstraat ingetekend. Een vrij uitwisselbare bestemming voor horeca en detailhandel mogelijk gemaakt, en ruimte gecreëerd voor evenementen op het Velserduinplein en Plein 1945.

Dat klinkt in ieder geval veelbelovend. Er zullen echter wel weer inspraakrondes komen en er zal nog best wat wind door IJmuiden waaien voor de storm gaat liggen. Vandaag maakte de provincie Noord-Holland bekend dat ze in 2014 gaat stoppen met de draagvleugelbootverbinding tussen Velsen-Amsterdam. De waterbus die mijns inziens juist vorm gaf aan de ambities en mogelijkheden van het gebied. Ook daar zitten blijkbaar visieloze bestuurders. Jammer.

Paalpraat

Gepubliceerd op Dichtbij.nl/Kennemerland

Voorheen pakte ik de bus enkel als er geen Bob voorhanden was. Tegenwoordig maak ik, net als in mijn tienerjaren, weer regelmatig gebruik van het openbaar vervoer. En ik moet zeggen, dat ziet er heden ten dage best fraai uit. Niet meer van die lompe rijdende containers waarin het altijd te warm en vochtig, of juist weer veel te koud was. Nee ruim, schoon en zelfs op tijd.

Vind het wel voor de chauffeurs spijtig. Hebben ze zo'n mooie bus met alle toeters en bellen erop en eraan, mogen ze zelf haast niets meer doen. Althans, meer dan een beetje sturen, enkeltjes verkopen en vriendelijk zitten zijn, zie ik ze niet doen. Vroeger mochten ze naast een arsenaal kaarten verkopen, met dito muntjes schuiven en aan hun mini-kassaatje draaien, ook nog eens in een stoere microfoon de haltes brommen. Dit laatste wordt nu middels een vriendelijke vrouwenstem strak door de computer gecomponeerd.

Mijn oog viel op een blauw ding op het raam. Voorin de bus, waar je zowel voor als achteruit kan reizen. Net wat je voorkeur heeft in het gezellige zitje voor vier. Vroeger zat hier een sticker op het raam met de boodschap in de trant van of je de stoel voor de minder valide medemens wilde vrijhouden/maken. Ik drukte op de stopknop eronder en op de blauwe schotel lichtte groene led-lampjes op. Vreemd.

Als nieuwsgierig mens ging ik thuisgekomen op zoek op de Connexxion site naar de werking van dit wonderlijke mechaniek. Er was niets, nada, noppes aan informatie te vinden. Met veel moeite de vraag aan de klantenservice voorgelegd. De automatische bevestigingsmail repte over 15 werkdagen respons tijd. Het werden er gelukkig maar 5.

De knop is voor invaliden. Maar het product blijkt volgens de klantenservice te goed te werken. Bij de minste aanraking wordt het systeem – veelal onbedoeld dus – geactiveerd. Dit heeft de organisatie maar doen besluiten om de blauwe knop buiten werking te stellen of zelfs geheel te verwijderen. Dit roept bij mij allerlei vragen op: wat komt daar dan voor terug? En hoezo die blauwe kleur eigenlijk, is dat soms de kleur van zwangeren, invaliden en zeevarenden? En wat doen die groene enge lampjes? Weet de chauffeur hiervan? Waar is de info überhaupt te vinden?

Om eerlijk te zijn snap ik de logica van het hele systeem niet. Misschien moet ik ook niet overal met mijn vingers aanzitten. "Kijken doe je met je ogen" zei mijn moeder altijd al. Toch kon ik het onlangs weer niet laten. Bij de nieuwe haltepaal van het R-Net riep een roestvrijstalen knop aan de zijkant mij glimmend toe. "druk mij". En daar was ze weer, die vriendelijk computervrouw. Ritmisch begon ze uit een verborgen speaker de informatie op te noemen. 

Hé gezellig, zo samen bij de paal.

Kort door de bocht

Gepubliceerd op Dichtbij.nl/Noord-Kennemerland

Het was mij de week wel weer, ben hard toe aan de Vrimibo. Vier sollicitaties eruit gegooid en evenveel afwijzingen weer terug. Wekte men vorig jaar nog de schijn dat je kans maakte – ging er een week of meer overheen – krijg ik tegenwoordig veelal binnen een dag afbericht. Van een nijver werkende HRM-mer, de mazzelpik, kreeg ik zelfs op dezelfde dag s'avonds laat de standaardriedel, profiel… aansluiting… bladiebla, in de mailbox. Ook de trend om het aantal inzendingen te vermelden lijkt al weer te zijn overgewaaid. Maar hé, laat ik niet klagen, krijg nog steeds een reactie. Dat schijnt luxe te zijn.

Verder weer de nodige netwerkgesprekken gevoerd, virtuele en aan de koffie- en lunchtafel. Menig horeca locatie in de regio bezocht. F*ck, had ik nou maar gelijk de grote-koffie-test gehouden, had ik wat te bloggen gehad. Overigens best leuk om al die gesprekken in de marge te voeren, en kom nog eens ergens. Het is zaaien naar de toekomst, en de uitkomst onbekend. Je zal zien dat over een poosje alles tegelijkertijd loskomt en ik keuzes moet maken …althans, dat maak ik mijzelf wijs.

Ben erg visueel ingesteld, gek op beeld. Vorig weekend kreeg ik van een maatje 20 gig aan digitaal materiaal. Oude maar ook de allernieuwste movies. Leuk. Laat ik voorop stellen dat ik een aanschaffer ben van lp, dvd, tickets of hardcover boek. Kan ik het niet besnuffelen, ruiken en aanraken dan is het niet echt. En daarnaast ben ik simpelweg onbekend met de duistere wegen van het grijze circuit. Ook al ben ik van mening dat uitgevers hun kans hebben vershitterd, hun verdienmodel zwaar verouderd, doe ik er weinig moeite voor om dat ze na te trappen.

De laatste dagen heb ik een tiental films er doorheen gejaagd. Waaronder één met Koreaanse ondertiteling, de ander in 3D en in het Duits nagesynchroniseerd, en bij een derde kwam ik er halverwege achter dat ik hem al eerder had gezien. Gek eigenlijk dat bij overvloed de kwalitatieve waarde als een beursgenoteerd bedrijf lijkt in te storten. Een goede bioscoopfilm wil bij mij nog wel eens drie dagen rondzingen, terwijl van deze tien er geen één lijkt te beklijven. En er zaten best topfilms tussen.

Ik zal blij zijn als de voorraad op is en ik weer gewoon naar de bios mag. En gelukkig drogen de vacatures ook lekker op, hoef enkel nog maar tegen die ene aan te lopen die om de hoek ligt te rijpen. Voor nu op naar de Vrijdag-middag-borrel. Proost.

HOV NEE

Gepubliceerd op Dichtbij.nl/Noord-Kennemerland

Als stedentrip liefhebber heb ik altijd veel aan de plaatselijke metro gehad. In no-time reis je vrij behaaglijk en snel door de tube van A naar B, om vervolgens als een stokstaartje te midden van de stadse dynamiek weer op te duiken. De aanleg van vrije busbanen voor HOV (Hoogwaardig Openbaar Vervoer) zie ik als een bovengrondse variant hierop. Het is vast een stuk goedkoper en praktischer aan te leggen dan al dat geboor in de Hollandse poldergronden. Liever zou ik overigens op de tracés, ipv die vierkanten moderne bussen, een gezellig trammetje zien. Maar dat zal de vooruitgang zijn.

Veranderingen in het openbaar vervoer brengt vaak lokaal nogal wat rumoer op gang. Zo ook in Velsen waar massaal HOV NEE wordt geroepen. Het stuk Schiphol-Haarlem CS ligt er al, en ondanks verzet ligt binnenkort in het verlengde hiervan ook de route door Haarlem-Noord. Doortrekken door Velsen is de volgende stap. En waarom ook niet? Het is ideaal om zo vlot en geriefelijk in de driehoek Schiphol-Amsterdam-Kennemerland te kunnen reizen. De wereld binnen handbereik van strand en sluis tot dam en vliegmachine.

Het tracé komt Velsen bij Santpoort-Noord binnen. Op een historische plek waar eeuwen geleden al door de eerste streekbewoners de oversteek tussen de Haarlemse en Bloemendaalse duinrichel werd gewaagd. Daar waar tegenwoordig de N208 de Hoofdstraat kruist heeft men veel voorwerpen opgegraven die de moerasgoden gunstig moesten stemmen. Strak de hoek om en vervolgens recht op de kopse kant van het dorp af, waar tegenwoordig een rijschool is gevestigd. Laten we hopen dat de chauffeurs het stuur stevig in handen houden.

De walviskaak die daar ferm met zijn windvaan uit het Sant steekt, moet wederom wijken. Eerder was hij al door die potsierlijke harddraverij paard van de Hotel Weyman rotonde verstoten. Mag hij nu weer terug het weiland in om als schrappaal voor koeien te dienen. Dat kon de aangespoelde Johannes – toen hij eeuwen geleden nog vrolijk in het IJ rond spartelden – toch niet vermoeden.

Ik snap het verzet wel hoor. Veranderingen zijn niet altijd leuk, zeker als de grote visie ontbreekt of belabberd wordt gecommuniceerd. En er zijn natuurlijk zat kritische kanttekeningen te maken over 70 miljoen euro voor 3 seconde tijdwinst, lelijke bussen, misplaatste bushokjes en trillende ramen. 

In IJmuiden denkt men een regiofunctie te vervullen, maar ondertussen vliegt en vaart de wereld vooral over en voorbij de kade. Ontsluiting van treinloos IJmuiden lijkt mij een goed plan en ik verwacht dat het de stad uiteindelijk meeneemt in de vaart der volkeren. Klink vast als een loeiende walvis in de woestijn, want ik zeg volmondig: HOV JA

Er was eens: La Place

Net als Hans in de Telfort commercial, hebben wij in onze leefsituatie – gedwongen door de omstandigheden – forse stappen achterwaarts gemaakt. Dat klinkt wel heel erg negatief, laten we voor het goede onze Hans even citeren: 'ik vind het wel verfrissend'. De dikke beurs, auto en koophuis eruit en voortaan dubbeltjes omdraaien, bonnetjes sparen en creatief de bakens verzetten.

Mijn vrouw en ik zijn vaak in het centrum van Haarlem te vinden. Bakkie doen, beetje funshoppen en oriënteren op de trends. Door de jaren heen heb je dan zo je vaste routes en prettige spots voor het één en ander gevonden. Tegenwoordig lopen we – ipv met een grote boog – ook maar eens de formuleshops en locaties binnen. Het grote onbekende tegemoet, op zoek naar een prijzenslag.

De V&D – u weet wel, die goliath die tegen Van der Pigge aan schurkt – loop ik normaal gesproken alleen binnen voor de horlogeservice. Een beetje vreemde man daar achter de balie, werkt er al decennia, maar straight to the point. Op de bovenste verdieping van het complex zit La Place, waar we kortingsbonnetjes voor hadden opgedoken.

Het is een soort culinaire Efteling, een beetje smoetsig hier en daar. Men probeert er een illusie te wekken van een soort smaakvolle keuken waar je doorheen mag dartelen met je plastic dienblaadje. Ze doen hun best hoor, de veelal jongelingen die ik er spotte, maar ze stralen niet echt het enthousiasme uit van horecatijgers.

Een broodje beenham en de ander met kruidkaas, met 2 cappuccino's waar duidelijk de liefde bij ontbrak. De prijs was schrikbarend laag ...net als de smaak. Bij het broodje beenham van mijn plaatselijke snackbar moet ik altijd oppassen dat ik niet mijn eigen vingers opeet. Dat was bij deze niet het geval. Braaf aten we zoveel mogelijk op, maar zwaaiden uiteindelijk een halve kruidkaas richting het zwarte gat van de opruimband.

Jammer van de smaak en de sfeer want het uitzicht is daar retegoed. Leuk was wel dat een marketingmeneer of mevrouw spontaan reageerder op mijn klaagtweet (zie onder). Het zal mij benieuwen wat ik eerdaags in mijn brievenbus vind. En uiteraard pakken we de handschoen op voor een herkansing. 

Zonder plasstop

Gepubliceerd op Dichtbij.nl/Noord-Kennemerland

In de Brinkmann passage (de lelijkste plek van Haarlem), leek de bios in de kelder van het complex wel een bedompte grot. Een hol waar je niet voor je plezier heenging – of je moet van horror movies houden – maar omdat het niet anders kon. Grote bioscopen gingen in de jaren '80 ten onder en de videomachine kwam op. Kleine filmzaaltjes waren toen vast een soort van overlevingstactiek.

Misschien is het een hedendaagse trend of het komt door de nieuwe grote Pathé bioscoop, waar Haarlem onlangs mee verrijkt is, ik ga in ieder geval steeds vaker naar de bioscoop. Ondanks dat je voor een paar digitale euro's vanuit de thuisbank bijna live op iedere filmset kan meekijken, is het leuker en komen sommige films nou eenmaal op een groot scherm beter tot leven.

Zo ben ik onlangs naar twee epische films geweest. Beide langer dan normaal – dus een goede voorbereiding noodzakelijk. Plasstop vooraf en brood mee voor onderweg. De eerste film was 'Cloud Atlas', een zit van bijna 3 uur (172 min). Met de auto ben je dan Nederland al ruim uit.

Een prachtige film. Nou mag dat ook wel met een budget van 100 miljoen. Langzaam aan wordt het publiek het abstracte reïncarnatie concept ingezogen. Met multi rollen voor de diverse top-acteurs zoals Tom Hanks en Halle Berry. Waarschijnlijk om de ziel overgangen naar de diverse tijdsframes te verduidelijken. Ik vond dat laatste vooral verwarrend. Mocht ik een terugkerende ziel bezitten dan zou ik juist liever in een ander lichaam terugkeren. Ook al merk je daar zelf waarschijnlijk geen fuck van. Uiteindelijk vond ik de beelden mooi maar de film vooral traag. Er circuleren al geruchten op internet dat de film de flop van de eeuw is. En om eerlijk te zijn wil hij bij mij ook niet echt indalen. Hij maakte niet die inzichtelijke indruk als bijvoorbeeld de Matrix-I, terwijl beide films van dezelfde makers zijn.

De tweede was een stuk korter: 'Life of Pi' (127 min) Dat is goed te doen. De hele setting doet in het begin een beetje cult-achtig filmhuis aan. Even doorbijten. Ook hier zijn de beelden meer dan mooi. En eindelijke eens een film waarbij het 3D effect goed is uitgediept. Zelfs de kleuren worden er nu eens niet door verkracht. Minpuntje vond ik de door de computer geanimeerde dieren, de beelden waren anders nooit zo te maken. Ze leken, op een enkele onnatuurlijke beweging na, best levensecht. Een kniesoor die daar op let.

Veel belangrijker is het dat het verhaal goed gelaagd in elkaar zit. Pas aan het eind kwam het aha moment en viel alles op zijn plaats. Zo zien we het graag. De hoofdpersoon leek alles wat hem houvast gaf te gaan verliezen, inclusief zichzelf. De oermens, het beest in ons, neemt onder extreme omstandigheden het roer over. De worsteling die het laagje chrome aan beschaving dan moet maken, wordt in deze film prachtig verbeeld. De flexibele geest overwon en instinct verdween weer geruisloos in het onderbewustzijn.

Of je nou van mooie beelden of een goed verhaal houdt, een must see movie.