Grollen aan het Spaarne

Een paar weken geleden werd ik in mijn social media netwerk er op gewezen, dat aanstaande zaterdag De Comedy Club in Haarlem neerstrijkt. De uit Amerika overgewaaide trend van stand-up comedians, de grappen en grollen revue heeft eindelijk Haarlem bereikt. Deze Nederlandse versie zal wel vertolkt worden door vooral jolige Amsterdammers. Maar dat mag de pret niet drukken, er komt al genoeg talent uit onze wereldstad aan het Spaarne. Het brengen van grappen zit daar doorgaans niet tussen maar het waarderen misschien wel des te meer. Ik heb in ieder geval gelijk online kaarten gekocht.

Het hele gebeuren speelt zich af in het FIT theater. Ja dat klinkt inderdaad als zo’n mega sporthonk waar vlotte jongens en meisjes onder het juk van een abonnement tegen elkaar op lopen te zweten. Nee FIT staat voor ‘Figee Innovatie Theater' en is een hersenspinsel van Jisk Boschma, de Haarlemse kantoorinrichter. Het is niet echt een theater maar meer een soort multifunctionele restruimte met een bar en een podium. Verscholen in een uithoek van de Waarderpolder in de voormalige bedrijfshal van Figee. U weet wel waar voorheen kranen en bruggen als lego-max in elkaar werden gepuzzeld.

Voor a.s. zaterdag schijnt het uitverkocht te zijn. Leuk en eens zien of deze vorm van humor bij de 'houten' Haarlemmers wil indalen. Het is een moeilijk publiek en daardoor vaak een testcase voor menig initiatief. Een crime voor aanstormend talent en vaak nog een nachtmerrie voor de reeds gelauwerde artiest. Maar lukt iets hier dan lukt het anywhere en kent de toekomst enkel nog maar succes.

Wordt het een totale mislukking, valt er een enkele holle lach. Jammer maar ach, na ons de zondvloed en stappen we voor een herkansing gewoon vrolijk met zijn allen op de Ark van Noach. Die ligt daar namelijk aan de kade ...of zou die niet op New-York varen?

Bed ervaringen

Ik heb een decennium lang heerlijk geslapen op een Ikea boxspring, maar gaandeweg was ie toe aan vervangen. Al was het maar omdat ie zo lomp stond in ons huidige piepkleine gemoderniseerde voormalige arbeiders woninkje uit 1900.
In de Arena shopping mall liepen wij hem tegen het lijf en waren op slag verliefd. De Auping New York. Met een witte strakke ombouw en enigszins arrogant op zijn aluminium gestrekte tenen verkocht hij zichzelf de showroom uit.

Een Auping is wel een andere prijsklasse dan wij gewend zijn, maar ja de liefde maakt blind en al vlot galmde ook het credo van paps en mams in mijn herinnering: "je slaapt wel een derde van je leven, dus een goed bed is hoofdzaak". We zochten het wat dichter bij huis en kwamen uiteindelijk voor een goed advies en uitgebreide show(lig)room uiteindelijk bij Goodnight in de Cruquius terecht.

Het moet gezegd worden, Goodnight is een mooie grote zaak met zeer vriendelijke medewerkers, en de koffie smaakt er gewoon goed. Nou ging het ons in eerste instantie om de ombouw en was de matras de volgende stap. Eigenlijk wilden we een matras van derden kopen, maar ja je bent er nou toch en de verkoopster is zo aardig, en misschien zit er wel iets in dat de combi van een relatief duur matras en de ombouw een succesformule in zich draagt.

Nou kent Auping matras series met welhaast onbegrijpelijke technische beschrijvingen, maar ze lopen i.i.g. van duur, duurder naar duurst. En om het nog gemakkelijker te maken kennen de meeste series 3 hardheden: smoothly, medium and firm. Van de beschikbare series was de 'firm' mij tijdens het proefliggen te hard, en vanwege de betaalbaarheid kwamen we uiteindelijk uit bij de Dublin matras. Een eenvoudige eerlijke matras, enkel in de hardheden 'smoothly' en 'firm' verkrijgbaar. Waar het communicatief mis ging weet ik niet maar mij werd duidelijk dat de ene 'firm' de andere niet is en dat de, helaas niet in showroom aanwezige, Dublin op de ons gewenste breedte maat van 80 cm ook weer anders zou zijn. Mijn logica zei mij: dus minder hard dan de 'firm' van de andere series.

Vorige week kwam ie en werd hij binnen no-time door 2 vakkundige monteur
geïnstalleerd. Nou ben ik bijna 2 meter en rond de honderd kilo, dat is toch aardig aan de maat en een soortelijk gewicht die wel een deuk kan maken. Maar aan welke Spartaan ze de 'firm-dublin op 80 cm doorgaans verkopen is mij een raadsel, zo hard als die is. Om een lang verhaal kort te maken hebben zowel mijn vrouw op de 'smoothly' als ik op de 'firm' na 3 dagen amper geslapen. We lagen niet in ons bed maar vooral erop.

Van de dealer kreeg ik te horen dat er voor deze prijsklasse geen omruilregeling bestaat. En het anekdotisch waardige verhaal dat ik de matras als een nieuwe stugge spijkerbroek moet zien en eerst de toplaag, door er overheen te lopen, moet breken. 2 tot 3 weken kan deze non-inslaap grap duren. Fuck denk ik dan, kunnen ze dat niet alvast in de fabriek regelen.

Als tijdelijke oplossing hebben we nu een warme leentopper van EUR ±700, en nou maar hopen dat de zorgen mij niet uit de slaap gaan houden want een definitieve oplossing is vooralsnog niet in zicht.

De bal ligt nu bij Auping, we wachten af.

Wordt vervolgd... 

___________________________________________________________________

Update: Na een gesprek met de dealer werd mij al snel duidelijk dat een snelle oplossing er niet in zat. Na wat ruggespraak met de leverancier werd er een meting in de fabriek op hardheid afgesproken. Ondertussen lagen wij op het leentoppertje die het wel verzachtte maar het er gelijk een stuk warmer op maakte. Maar alles went blijkbaar en de gemiddelde nachtrust was een tikkie onrustig doch tot een uur of 5 à 6 gestegen. Omdat we steeds veel te vroeg en verhit wakker werden hebben we uiteindelijk de topmatras maar weer aan de kant geknikkerd. Wonderwel leek de daarop volgende nachten de nieuwe harde matrassen en ons lichaam steeds meer naar elkaar toe te groeien. De fabrieksmeting hebben we maar gecanceld en nu 2 weken later is het nog steeds niet optimaal maar iedere nacht een beetje beter. Ik geef ze nog een maand respijt en anders gaan de merkmatrassen Marktplaats op en zoeken we wel een eigen oplossing.

Het grappige is dat ik nu verschillende mensen in mijn directe omgeving gesproken heb die stuk voor stuk met soortgelijke klachten op de proppen kwamen, en die de merkmatrassen aan de kant hebben geschoven. Wellicht toch eens een aandachtspuntje voor de leveranciers/dealers om (nog) meer aan uitleg en advies te doen. Wellicht bij nieuwe merkkopers standaard een wen-toppertje meegeven. Want verandering van spijs doet dus niet goed slapen. Daarnaast zou ik stoppen met het vermelden van technisch geneuzel, zoals materiaal soort en schuimdiktes en meer focussen op wat het effect is van de verschillende soorten. Een mens wil gewoon goed slapen.

Berlijn 2011

Als een symbool van de innerlijke strijd lag de gehavende stad in het europese landschap.

Toen ik in 1990, de door verlaten uitkijktorens geflankeerde transitweg (een snelweg zonder op- en afritten) Berlijn bereikte, lag de emotie op straat. Het verleden was letterlijk tastbaar aanwezig. Stapels muur losjes terzijde geworpen, alles leek openbaar bezit en toegankelijk. De ene stadshelft decadent, de andere grauw, met een vreemde horizon daartussen. Een jaar na de val van de muur was dan ook maar kort en het verleden vele malen langer.

Anno 2011 bleek de Gedächtniskirche in de steigers te zijn gezet, en als een Christo verhuld in prints. Het bleek nu een nietszeggend kantoorpand. Vast noodzakelijk onderhoud en niet om het overblijfsel van een woeste tijd te verfraaien.

De huidige dynamiek is er één van nog meer glazen kathedralen bouwen, de hellenistische cultuur wordt gerestaureerd, en Starbucks heeft Alexanderplatz in zijn bezit genomen. Het socialisme lijkt grondig te worden weggepoetst, zo kon ik althans het foeilelijke DDR gebouw 'Palast der Republik' niet meer terugvinden.

Sightseeing bussen rijden op en aan, een Trabant-safari schiet bij het overblijfsel van Checkpoint Charlie de hoek om, waar nu studenten in een clownesk uniform 1000x op de foto gaan. Hier en daar staan gesitueerde restje afgebikte muur, ondersteund door infoborden.

De herverdeling van de rijkdom en wellicht de crisis hebben er voor gezorgd dat volwassen mannen met hun moderne riksja's tussen de Mercedessen en Ferrari's door taxiën. Anderen zie je de hele dag vuilnisbakken op statieflesjes af grazen. Bedelende zigeuners met dito kind in de armen, en een verdwaalde Bulgaar met koude oorlog-prullaria maken het huidige straatbeeld compleet.

De grens is verlegd en blijkt nu vooral te bestaan uit overmaatse Amsterdammertjes en permanente bewaking. Hij loopt langs Joodse zaken en ambassades. Rondom het hart van de Duitse democratie, de Reichstag. Waar je tegenwoordig enkel nog maar op afspraak – dus gescreend – welkom bent.

Mooi was het geweest als men het niemandsland, daar waar de muur heeft gestaan, open had gelaten. Volkstuinen, een park en pleinen. Als een groen litteken met een sociaal karakter. Een luwte in de hectiek van het leven die de wereld een boodschap meegeeft. 'Men' lijkt vooral de culturele melting pot van weleer te willen herstellen, maar krijgt er m.i. een attractiestad voor terug.