Haarlem heeft de NRW Jaarprijs 2013 gewonnen!

Niet de stad zelf natuurlijk, maar het Haarlemse Raaksproject viel deze eer ten deel. Afgelopen woensdag 10 april werd deze prijs in Nieuwegein door de Nederlandse Raad van Winkelcentra vergeven. De NRW is een soort clubje van projectontwikkelaars en grootwinkelbedrijven. Die wel weten waar wij gulzige stedelingen behoefte aan hebben.

Cultureel erfgoed 
In het begin was er in Haarlem veel verzet tegen de plannen. De gebouwen zouden en moesten behouden blijven. Cultureel erfgoed zou het zijn. Het is uiteindelijk maar gedeeltelijk gelukt. En misschien is het persoonlijk, de sloop van de oude hbs heb ik met een glimlach aanschouwd. Ook de omvorming van een kerk in een mega-bierkot laten mij niet ongeroerd. Proost.

Het is een geslaagd project. Een mooi evenwicht tussen oude meuk en moderne architectuur. Zoals je dat steeds vaker in onze regio ziet verschijnen. Een goede parkeergarage, mooi wonen en een fijne bioscoop. Sinds de bouw van de foeilelijke Brinkmann-dungeon zocht ik mijn (film)heil elders.

Zigzaggen door de stad
Het is wel even wennen. Voorheen was het vooral zigzaggen rond de Grote Houtstraat door de kleine straatjes, wordt de route door de massa nu verlegd. En dat zie je terug in de Zijlstraat, die leeft helemaal op met allerlei leuke winkeltjes. Vast een soort gunstig uitstraal effect van de nieuwbouw. En dat is hard nodig, want de vooruitzichten zijn niet bepaald gunstig. Althans landelijk niet. Men verwacht de komende jaren een sterke stijging in het aantal leegstaande winkelpanden.

Ooit was Haarlem hard op weg om een slaapstad te worden. Saai en grijs. En natuurlijk wordt er nog steeds vooral buiten de stad gewerkt, er wordt hier steeds meer geleefd. En dat merk je in het aanbod van allerlei winkels, instellingen en evenementen. Maar de ondernemers in de binnenstad hebben het zwaar. 15% omzetdaling is geen uitzondering.

Haarlem is een prachtige stad met bijzonder inwoners, en blijkbaar goed op weg. Dat bewijst deze prijs van buitenstaanders maar weer. Laten we dit vooral behouden en deze lijn vasthouden. Te beginnen door aanstaande zaterdag massaal de bloementjes buiten te zetten, ook al komt het merendeel dit jaar uit Frankrijk.

Vive la vie aan het Spaarne.


Lees meer in de Nieuwsbrief Centrum-Haarlem

Meeuwenoverlast

De overlast van meeuwen in steden is een terugkerend probleem, waar veel plaatsen aan de kust en vlak achter de duinen mee te maken hebben. In grote getale maken de meeuwen herrie en troep in de mensenwereld. Als duinbewoner heb ik er zelf niet zoveel last van, maar werd onlangs getriggerd door een politieke bestuurder, die graag wil dat we meedenken.

De blije stadsmeeuw
Langs de zeestrook zie je meeuwen in allerlei maten en gedaantes. Hun verenkleed en tekening is afhankelijk van hun leeftijd en de tijd van het jaar. De soort heeft zich over de hele globe verspreid en vooral in de buurt van zout water kom je ze tegen. Net als mensen overigens. Pientere succesvolle beesies zijn het. Ze passen zich gemakkelijk aan en voelen zich prima thuis in onze steden.

Als je op internet scharrelt merk je al snel dat het probleem de lokale bestuurders langs de kustlijn, van noord tot diep in België, al een poosje de nodige hoofdbrekens oplevert. In de lente gaan de meeuwen nestelen op de platte daken. Gezellig in een drukke kolonie en dicht bij hun voedselbronnen. En dan begint het gesodemieter. Lawaai vanaf s'morgens vroeg, kapotte vuilniszakken en soms zelfs duikvluchten op kinderijsjes.

Het is dat de meeuwen door de wet beschermd worden anders waren ze allang door menig geïrriteerde stadsbewoner verjaagd, doodgemept of als ei reeds geschud. Maar het mag niet en daarnaast, het helpt niet. Commerciële bedrijven zijn er handig ingesprongen en bieden allerlei hulpstukken aan om de daken onaantrekkelijk te maken. Pennenweringen en spandraden ten spijt, het blijft allemaal symptoombestrijding.

Meeuw-proof
Tot nu toe zijn er al heel wat maatregelen genomen of verzonnen. Zo worden er steeds meer ondergrondse vuilcontainers geplaatst. Zijn er meeuw-proof vuilniszakken in omloop en pogen valkeniers de boel te verjagen. Knallen, lichtflitsen en speciale vliegers zijn er geprobeerd. Eieren rapen, giftig voer en sterilisatie zijn geen opties. Sowieso moeilijk uitvoerbaar, kostbaar en zinloos. De meeuwen passen zich rap aan, ze zijn bijzonder clever.

Het advies is om de meeuwen – hoe leuk het goed bedoeld het ook is – niet te voeren. Naast de overlast is de overmaat aan eenzijdig voedsel niet goed voor ze. En de rommel van voedselresten trekt allerlei ongedierte aan. De duinen, hun natuurlijk broedomgeving, zit naast herten vooral vol met vossen. Niet zo vreemd dus dat de meeuwen naar hoger gelegen plekken verhuizen.

Verkassen of thuiskomen
Volgens de Vogelbescherming is het een zaak van de lange adem en moet je de hele populatie in een gebied aanpakken. Alternatieve broedplaatsen creëren. Lok ze naar elders waar het goed toeven is voor ze. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. En het afknallen van vossen lijkt mij ook niet echt wenselijk.

Volgens de kenners keren jonge meeuwen vooral terug naar hun geboortegrond als ze die als prettig en veilig (hebben) ervaren. Dan wellicht maar platte nepdaken in de duinen maken, broedvlotten op zee of gedoogzones in de polder. De volwassen stadsmeeuwen moeten we daar enkel nog even naar toe zien te lokken. Plaats een voederplatform waar men de meeuwen in volle vlucht voer kan toewerpen. Leuk als familie-uitje. Zet er een webcam op, dan kunnen de tevreden thuisblijvers er wellicht ook van genieten.

Wil je ook een bestuurder met een goed idee of suggestie blij maken,
...leg hieronder een ei, en dan laten we een bestuurder het verder uitbroeden.