Muggenziften, P-leed

Heeft u hem al gezien, de Haarlemse éénarmige bandiet die sinds kort Haarlem onveilig maakt? U gaat natuurlijk ook altijd met de auto naar de stad, en parkeert het liefst in de fonkelnieuwe Parkeergarage aan de Raaks. Die bij de Cronjé sla ikzelf altijd over, hoe prachtig en cheap hij ook is …te ver van het centrum. Het opheffen van het gratis buslijntje naar de Krocht is mijns inziens een gemiste kans. 

Maar 'we' hebben nog meer autoflats en kelders. Hemelsbreed is vanuit Noord de eerstvolgende bij het (centraal) Station. Helaas onbereikbaar als je niet eerst een minutieuze aanrij route hebt gepland. En mocht je in de buurt van de Appelaar aan het Spaarne/Damstraat geraken dan mag je blij zijn als één van de duurbetaalde plekken nog vrij blijkt. 

Van narigheid rijd je dan maar door naar De Kamp …vergane glorie, dus nee bedankt. En omdat je dan toch al zo zuidelijk zit kan je net zo goed doorgaan naar het Houtplein. Daar is het echter sinds de drastische ver-/herbouw van het provinciaal kantoor er ook al niet veel beter op. En daarnaast is het centrum vanaf die kant helemaal niet zo aantrekkelijk. 

En zo kom je na een omzwerving rond het centrum vanzelf uit bij de Raaks. Het nieuwe kloppende hart van de stad. Het cirkeltje compleet. Bij het verlaten van de kelder kom je bij de uitgang op het plein de genoemde éénarmige bandiet tegen. In een glazen kooi staat hij te schitteren. Sorry voor de gokkers, het blijkt namelijk een plattegrondmachine.

Het ding is natuurlijk bedoeld voor burgers en buitenlui uit den vreemden. Als die de Raaks überhaupt al weten te vinden. Ik durf het nog niet maar wat zou ie uitbraken als je aan die arm rukt …een papieren map anno 2012? In een tijd dat TomTom zelfs in je pink ingebouwd zit, een idiote investering. Ze mogen de weg ook gewoon aan de muggen vragen, zelfs als het niet in ABN is. Zo stug zijn we nou toch ook weer niet.

Een paar bordjes richting de VVV op het Verwulft was zeker ook geen optie! Het oerwoud aan gele wegwijsbordjes – waar je langzamerhand in de regio over struikelt – en de wild geparkeerde fietsen (alsof er nog geen fietsenrekken en stallingen genoeg zijn) maken het tot een helse tocht. Dat willen we onze gasten toch niet aandoen.

Gelukkig waren andere plekken binnen Haarlem wel goed bereikbaar en kon ik ondanks de blauwalg bij de Veerplas genieten van de zon, het groene gras en een lazy afternoon.

Commercial Review

C1000 EK Pechvogeltjes

Je zult het vast niet geloven maar ik heb met voetbal, hoe nationalistisch gehyped dan ook, net zo weinig als met het doen van boodschappen. Daarom heb ik ook ditmaal weer mijn best gedaan om beide zoveel als mogelijk te vermijden. Onmogelijk natuurlijk, de oranjegekte was alom aanwezig en de koelkast moet worden gevuld.

Hoewel die piepende gelukvogeltjes van C1000 een beetje doen denken aan het speeltje van de hond - die hij dag en nacht ligt te herkauwen, moet ik toegeven dat hun vrolijke commercials de laatste tijd best waren te pruimen. Zelfs als je ze meerdere keren voorbij had zien komen. Door de horizontale programmering is ontsnappen imzappeble.

Het EK is alweer lang fade away - wie heeft er eigenlijk gewonnen? #dtv - maar de Groningse geest van C1000 grondlegger Jacob Fokke Schuitma waart nog duidelijk in de verkooppraatjes van de super rond. Met een ontboezemende nuchterheid wordt half Nederland in de voorgaande filmpjes opgetrommeld en in deze eind commercial wordt zelf even subtiel een onverwerkt trauma getackeld.

Het paard van Troje, virus Hollandaise, in de vorm van een plastiek plakdingetje. Je moet er maar opkomen. Het refereert in ieder geval prima aan hun slogan Slim bezig. Zou het LOI ook in het Noorden worden uitzonden? Konden we bij de vorige clips nog meedeinen, is het sluitstuk een genot om naar te kijken. En de voorpret vanwege het resultaat is er niet minder om. De epische lach aan het eind doet ut hem. Nog een hele sportzomer te gaan. Ik ga nog maar even met de hond een blokje om, kijken of de bratwurst brokken al in de aanbieding zijn.

RTLZ Theater Tour

Het mag wat kosten zo'n promotiefilmpje. Zolang we maar niet te veel echte mensen inhuren lijkt echter het credo. Dus mocht in een donker achteraf hok een 3D specialist wel 43 reclamesecondes aan elkaar rijgen van de heren. Nou nou, diep in de pocket. Alhoewel het zal wel broekzak-vestzak zijn en blokvulling voor tussen de uitzendingen door. Het blijven handige donders.

Zwevende koppen, poppenkast letters, immers positieve diagrammen en een vlotte voice-over kwamen voorbij. Je waant je bijna in de wereld van Disney en Tim Burton. Ik zag vooral hoe de warmte van het theater professioneel de nek om werd gedraaid. Dat krijg je er van als je een clubje van bobo's een culturele kaalslag laat regisseren. Tel uit je winst.

Op de site staan nog geen data en locaties, en dat is misschien maar goed ook. Voordat je het weet ligt er de hele nacht een kudde verongelijkten op de stoep met 99% spandoeken. Toch wel lief van de zakenlieden dat ze het armlastige theaterwezen met een soort van unplugged tour een warm hart toedragen. Of zou dat ook een illusie zijn?

Nou heeft de Z zender op mij een vreemd soort hypnotiserende werking. Net zoals vroeger met het testbeeld - wie kan het zich nog herinneren - als je snakkend naar een uitzending - van überhaupt iets - zat te wachten. Hopelijk hebben ze met de commercial de doelgroep bereikt, waar ik hoogstwaarschijnlijk niet toe behoor, want mij waren ze binnen de eerste secondes allang kwijt... Zzz


Krasloten Briljant Zwart

Kijk dat is nou een commercial naar mijn hart, ook al ben ik een geboren verliezer als het om gokken gaat. Kort, krachtig en to-the-point. Ook al is het irri-spam van de bovenste plank. Het is best knap om In amper 15 seconde een kloppende boodschap over te brengen. Alsof je een abri-poster voor op een postzegels ontwerpt.

Zo zit je naar een suffe kamer te kijken met al de mogelijke stoffige ingrediënten - retro meubelen, schemerlamp, cactus, oldscool auto voor de deur - kom je via een fantastische slide-over, krassend in vorm en audio, midden in het oerbrein terecht. Een zwarte crib die kleurt door een hoge graai factor. Wat moet ik er verder over zeggen, zelfs de cameravoering was kort en magnifiek. Chapeau, champagne of zo iets.

Ik ben weg, even naar de plaatselijke sigarenboer. Mijn geluk voor de 1000ste keer beproeven. Hmmm, misschien moet ik voortaan toch eens wat geconcentreerder naar RTL-Z kijken. Steek ik er wellicht nog eens wat van op.

14 juli 2012 gepubliceerd op het Nederlands Media Netwerk

Zandkastelen

Onder het mom van economische belangen is ooit eens één van Haarlems mooiste vergezichten door de komst van een plompverloren megabrug verpest. Ik heb het dan over de Schoterbrug die het noordelijk deel van het industrieterrein De Waardepolder ontzet. Een geoefend oog ziet ook dat in het verlengde ervan de Vondelweg reeds is voorbereid. Ook al ligt het venijn nu nog slapend onder het groene gras en wandelpad, ergens heeft een mysterieuze vooruitstrevende groep alles al in de pijplijn gezet. Een vierbaansweg ligt in het verschiet. Simple as that.

U moet weten dat Haarlem op een duinrichel ligt. Van die rimpels die je ook op het strand vindt, enkel dan veel groter. Na Utrecht houdt de solide grond richting de kust zo'n beetje op, en heeft de werking van eeuwen de swamp – drasland Holland met zijn kwelders en slufters – langzaam veranderd in een landschap van paralel lopende zandrichels. Als je de stad in vogelvlucht bekijkt zie je dan ook dat de stad vooral in de lengterichting is gebouwd. Als kleumende pinguïns op een ijsschots staan de huizen op de heuvel gepropt, de buitenwijken staan gedeeltelijk met hun voeten in het sop.

Het stratenplan is daardoor een ramp. Om van Noord naar Zuid te komen of andersom, is een helse tocht. En overdwars, de korte kant, is ook geen kwestie van lekker doorzetten. Een gesloten ringweg zou dan niet eens zo'n gek idee zijn. Lekker met een gangetje van 70 km (herstel gelijk even die groene golf) van spaak naar spaak om ineens de juiste wijk in te schieten of om lekker naar Zandvoort te tuffen. Dat het een aanzuigende werking gaat hebben op file vermijdend sluipverkeer, is een bijkomstigheid.

Onderhand kunnen 'ze' de binnenstad verder autoluw maken en iedereen de hov injagen. Want die gaat er, ondanks het poster verzet langs de route – HOV NEE – natuurlijk gewoon komen. De Noorderlijke oevers van het Spaarne veranderen zoetjes aan in een ware skyline, nog lang geen Manhattan maar toch …er komt zelfs een wandelpromenade waarbij de vierdaagse verbleekt. En we hebben – all in a name – de rode loper. Dè hoogwaardige fietsvoorziening, die steeds meer vorm krijgt.

De nieuwste loot in de ontwikkelingen is de Schotersingelfietsbrug. Fietsend vanuit Oud-Schoten, voorbij de lege Cronjé-garage, kunnen we dan het rare FransHalsplein bochtenwerk links laten liggen en rechtdoor bij het Dolhuys de nieuwe rode brug over, zo de binnenstad inschieten. Om vervolgens de stalen ros te stallen, niet in die lekkende kelder of onbereikbare parkeergarage op het stationplein (waar imho een prima fietsenstalling was te realiseren), nee in een heuse fietsflat op het Kennemerplein.

Tja, de woonomgeving veranderd zienderogen, het schiet de hoogte in. Het provinciedorpje 'Haarloheim' wordt nog eens een ware stad. Ik stap intussen op de fiets, op naar het strand om zandkastelen te bouwen. Door de volgende vloed is hij zo weer verdwenen. Bouwen we morgen gewoon weer een nieuwe.

Optoeteren

In een periode dat ik fietsend aan het woon-werkverkeer deelnam kon ik aan de lopende band in een ongeluk belanden. Vreemd manoeuvrerende voertuigen, openslaande deuren en het verkeerd inschatten van mijn snelheid, was dagelijkse kost. Al slingerend obstakels vermijdend van A naar B, moest ik continue scherp zijn om niet als een mislukte pirouette rond een willekeurige paal te eindigen.

Verkeersinzicht is niet iedereen gegeven, het is vaak te danken aan de foutmarge – het zogenaamde ruimtekussen – van anderen dat botsingen uitblijven. En het lukt want de cijfers dalen terwijl het verkeersbeeld drukker en drukker wordt. Zo erg zelfs dat autoschadebedrijven de noodklok luiden. Kleine auto's volgehangen met elektronica schijnt vooral de schuld te zijn.

Daarnaast zal het ook wel komen door de duurzame inrichting van ons wegenstelsel. Rotondes vervangen drukke kruispunten en her en der duiken steeds meer losliggende fietspaden op. Je komt elkaar steeds minder fysiek tegen. Op de uitbuikende buitenwegen waar men dezelfde richting opgaat, wordt de snelheid 100 of zelfs 130 km/u. Binnensteeds is het bijna een complete 30 km zone geworden en op de doorgaande wegen is 40 het nieuwe 50. In een treintje boemelen we vrolijk door de bebouwde kom.

Sinds mijn leaseauto weg is zit ik weer wat vaker op de fiets. En jeetje wat is het op het fietspad druk geworden. Zijn de mobiliteits pijnpunten soms hier naar toe verplaatst? Struikelde je vroeger een enkele keer over een verdwaalde ligfiets, zie je heden ten dage een bonte stoet aan rollend materiaal aan je voorbij trekken. Van dansende Canta's, bonte driewielers tot bakfietsen met complete gezinnen der in.

Gezellig met zijn tweeën oprijden is er niet meer bij op die smalle oranje fietsstroken. Om de haverklap golft er vanachter een horkerige hoorn, schel geklingel of een simpele oerkreet. Vaak word je dan snorrend ingehaald door een obesitas puber of een snode grijsaard met een e-duwtje in de rug. Van mij mogen ze hoor maar voor het praktische zouden ze net zo goed op de rijbaan kunnen voortbewegen. Met gemak halen ze een gelijke snelheid als het overige verkeer. Het zou mijns inziens de doorstroming bevorderen en de gezelligheid op het fietspad verhogen.

Misschien moet ik maar gaan sparen voor een eigen gemotoriseerd voertuig, bijvoorbeeld voor zo'n kekke Twizy. Kan ik mijn eigen horizon bepalen. Jammer enkel dat ie het kantel effect van de Carver mist. Dan was het vast een nieuwe hit onder de brommobielende tieners geworden. Je moet toch wat als je tot je achttiende niet meer mag drinken. Gelukkig eindigen die dan weer niet om zo'n laadpaal, die je door de opkomst van al dat elektronische geweld overal in de stad ziet verschijnen. In tussentijd is het optoeteren geblazen en ruim baan geven aan mijn medeweggebruikers ...hit it Jack.

Roze cirkel

De afgelopen week stond natuurlijk in het teken van het Higgs-deeltje. Althans de sporen die het achterlaat. Met belangstelling heb ik op internet zitten kijken naar de live uitzending van de persconferentie van het CERN in Zwitserland. Waarom het overigens niet op tv werd uitgezonden is mij een raadsel. De ontdekking is een grote stap voorwaarts voor de mensheid, het opent een deur naar een nieuwe dimensie… of zoiets. Menig wetenschapper – normaliter onbewogen en licht verstrooid – zat strak gefocust en pinkte op moment suprême een traantje weg. Wat zal de Next Generation aan mijn lippen hangen als opa terugblikt.

Ik snap er zelf overigens geen snars van, maar gelukkig geldt dit voor 99% van de mensen. Wat doet het er ook toe, als we het maar samen beleven. Het Higgsveld schijnt er altijd en overal al te zijn geweest. Nooit iets van gemerkt. We lopen erdoor als in een volle concertzaal en worden naarmate onze populariteit door anderen aangeklampt. Dat vond ik de beste uitleg die ook ik kon bevatten uit de stortvloed aan berichtgevingen van deskundigen en semi bestweters.

En zo kletsen en ontdekken we realtime wat af, allemaal dankzij supercomputers en het web. Zonder hadden we dat Higgs-deeltje waarschijnlijk zelfs nooit gevonden. De grondlegger van de computer en het internet, Alan Turing, zou eens moeten weten. De Engelse genie die door het kraken van de Enigma-code een grote bijdrage heeft geleverd aan het verslaan van de nazi's. Diezelfde Nazi's die homoseksuelen een roze driehoek opnaaide en uitmoorden. Treurig is het dat Alan later in eigen land vanwege zijn geaardheid over de kling werd gejaagd.

Waren we nog maar wat meer verwant aan de Bonobo's, die lossen tenminste alles op met seks. En het maakt ze niet uit met wie. Die kijken niet op een deeltje meer of minder. Het flikvlooien heeft bij hen een grote sociale functie. Anderzijds hadden we dan waarschijnlijk nog ergens in bomen en struiken rondgehangen. Homoseksualiteit komt veel voor in de natuur, vooral bij sociale soorten. Het zal dan toch wel een evolutionair voordeel hebben als 5% van de groep hier toebehoord. Zijn er in ieder geval meer dan die het Higgs-deeltje begrijpen.

Morgen is het roze zaterdag in Haarlem, met een heel programma en zelfs een parade. Ik denk dat ik roze koeken meeneem als ik mij door de massa heen beweeg. Kan ik vast botsingen met Higgs-deeltjes en dergelijk vlot oplossen.

Echo nieuwe tijd

Daar liep ik dan op mijn slippers, bewapend met een boodschappenbriefje en een tas vol lege flessen. Op weg naar de buurtsuper. Net op het moment dat ik de paal passeerde was het klokslag 12:00 en sprong de hoorn aan. De maandelijkse test van het landelijke luchtalarm vulde de publieke ruimte. Ik schrok mij het apezuur en liet pardoes de tas vallen. Glaswerk aan gruzelementen, naar die 3.15 eurocent kan ik wel fluiten. Hoeveel db produceert die overmaatse vuvuzela eigenlijk, instant doof raakte ik volledig gedesoriënteerd. Kunnen 'ze' er niet een oorvriendelijk ringtone inzetten.

Het alarmsysteem stamt nog uit de tijd van de Koude Oorlog. Je weet wel die warme clash tussen de commies en de zakkenvuller. Om ons te waarschuwen dat de rooien komen. Slim getimed zou het bezoek mij in ieder geval erg ongelegen uit zijn gekomen. Moest nog van alles en nog wat in huis halen. Denk overigens niet dat de gemiddelde Rus onder de indruk zou zijn geweest van mijn slippers en het geheimschrift op een memopapiertje. Gelukkig was het loos alarm.

De wereld ziet er tegenwoordig heel anders uit. De zakken zijn inmiddels vol of juist volledig leeg. En de commies bleken niet doof voor change en produceren en-masse wereldproducten tot ze rood zien. Tegenwoordig moet de nationale toeter ons vooral waarschuwing voor algemeen onheil van om de hoek. De geluidstest is sinds een paar jaar weer maandelijks. Je zou er haast wat van gaan denken …klote Maya's, wie weet wat ons nog te wachten staat.

Na een paar minuten machteloos aan de grond genageld te hebben gestaan, hervond ik mijzelf weer. Een nagalm – die je zelfs in de grootste concertzaal niet meer meemaakt – weerklonk in de verte. Raar want dat doet ie anders nooit. Wat bleek, in de regio 023 was men een beetje verlaat. De bediener van de knop, het systeem blijkt handmatig, was vertraagd. 'Brug open, lekke band, alle lichten stonden op rood' – we zullen het wellicht nooit weten. Wat zal de Haarlemse bevolking geschrokken zijn. Je ziet het voor je, gillende moeders met huilende kinderen op de schouder rennend door de straten, mannen die naarstig op zoek gaan naar hun knijpkat, waslucifers en rampenkit. klaar om te overleven.

Het viel mee, burgernet twitter was er binnen no-time bij. Iedereen haalde opgelucht de schouders op en vervolgden. Waar zouden we zijn zonder onze smartphone, made in China.