In 2011 is mijn bedrijf – startdatum ±80 jaar geleden, en nee ik ben niet de oprichter – binnen no-time naar de klote gegaan. [sarcasme modus/aan] Nou wat voel ik een grote drang om dat van de daken te schreeuwen. [sarcasme modus/uit]
30 jaar de pleuris gewerkt om vervolgens aan de bedelstaf te geraken. Ja gezellig, daar hebben mijn vooruitstrevende Linkedin vriendjes en vriendinnetjes echt behoefte aan.
'2011 was a year of change', om maar eens een open deur in te trappen. Ja, die Social Media kan soms aardig confronterend zijn.
Gelukkig startte er 35 van hen iets nieuws, erg leuk voor ze. En gelijk hebben ze natuurlijk. Ga ik morgen ook maar eens doen, heb er zin in ...echt waar.
Het is volgens de Chinezen tenslotte het 'Jaar van de Draak'. Vlammen zullen we, niets ligt er meer in de weg. "De koning is dood, lang leve de koning!"
Even dacht ik nog dat ik de dag ongeschonden door zou komen. Geen vallende bloempot of een losse suikerpotdeksel, zelfs geen gebrek aan toiletpapier op het moment suprème. Maar nee hoor, in het laatste uur van de dag moest het lot op de valreep toch nog mijn geluk danig onderuit schoffelen.
Hebben jullie afgelopen vrijdag de 13de de uitzending van Pauw & Witteman – met als thema de 'Stand van Nederland' – gezien!? Te gast waren Ed Nijpels, een nobody die struikelt van de ene bestuurspost naar de andere. Hij is leuk voor erbij want hij heeft zo'n guitig jongens smoeltje; Trudy Coenen, (lerares van het jaar) een soort Mary Poppins van de laaglanden dus; Bert Brussen, een wannabe nar. Een BN-er, bekend door zijn twitter diarree; en neerlands bekendste muppet, econoom Rick (Beaker) van der Ploeg.
Alsof dit tafelgenootschap in staat zou zijn om de Stand van NL te peilen. Het enige zinnige wat ik gehoord heb was een uitspraak van Rick van der Ploeg. Dat de bestuurlijke Nederlandse koek keer op keer binnen een inteeltclubje wordt verdeeld, en dat dat niet goed is. Maar dat was het dan wel zo'n beetje.
De tafelheren brachten gaandeweg de uitzending – wellicht ter ondersteuning van het thema – een 'hilarische' Hoempapa band filmpje in. Guttegut, heel leuk werd de focus vooral op de Hoempa gelegd. Dat de runner-up, de republikeinse Presidentskandidaat Mitt Romney, het woord 'excelleren' in de mond nam werd volstrekt genegeerd. Mitt wist in korte en krachtige bewoording gelijk de kwaliteiten van bewoners van de overzeese postzegel te benoemen. Topsporters, die op het wereldtoneel meedingen. Gesteund door een oranje collectief en omlijst met een ongekende vrolijkheid. Nee volgens Rick van der Ploeg, en met de zwijgende instemming van zijn vriendjes en vriendinnetje – incluis brave Bert – zijn wij "Nederlanders teveel naar binnengericht".
Nee dan het Engelse hogeschoolsysteem, volgens Rick helemaal de top. Geen zesjes cultuur. Dat die top vooral door een poenerig elitecorps wordt ingenomen, aan de lopende band in zichzelf gekeerde frusto's fabriceert, waar soms een briljante geek doorheen weet te sijpelen, neemt ie blijkbaar maar even voor lief. Maar wij "Nederlanders zijn teveel naar binnengericht".
Ik ken medelanders die zijn uitgezwermd naar allerlei windhoeken. Van de Dominicaanse Republiek, Letland, Frankrijk, Portugal tot aan Zuid-Afrika aan toe. Zo gaat mijn neefje samen met zijn vriendin volgende maand emigreren. Om hun talenten en mogelijkheden – waar als aan een Zwitsers zakmes maar geen einde aan lijkt te komen – elders te exploiteren. Nee wij "Nederlanders zijn teveel naar binnengericht".
Als Nederland ontwaakt moet er mondiaal extra kolen worden bij geschept, om internet in de lucht te houden. Een wereldhaven, een kei in transport en logistiek. Een exporttopper in bloemen, innovaties en techniek. We doen de financiële markten schudden, leggen het genoom en de hemel in kaart en houden ondertussen droge voeten.
De man (Rick, red.) die in een face-to-face gesprek constant tegen de binnenkant van zijn schedeldek zit te staren vindt dat "Nederlanders zijn teveel naar binnen gericht". Please Rick …get serious. En reality Bert zat ernaast, virtueel het hoogste woord sloeg hij op zijn trom. Zucht… gelukkig was de dag toen snel om.
…niet met roken, bungeejumpen of veelvraten, want dat deed ik al niet en ook geen enkele behoefte aan. En ook niet andersom, stoppen met het passief niet te doen van deze activiteiten.
Het begin van een nieuwe jaar schijnt voor een hoop mensen het startsein te zijn om een voornemen in gang te zetten. Voor mij natuurlijk niet, ik start/stop wanneer het mij uitkomt. Bikkel hé.
Maar heeft u dat nou ook, van die momenten dat je absoluut niet kunt schrijven en dat het aan komt op hoeveel Memory te hebt gespeeld? Zit je op het toilet een voormalige maaltijd weg te draaien, of sta je met je kop vol shampoo onder de lauwe douche, of erger nog, lig je in bed ergens inbetween de twilightzone, knalt er ineens een fabuleus idee de hersenpan in. Zo vanuit de linker- of de rechterkwab – of daar ergens tussenin – struikelt ie over een dendriet zo in de schijnwerper van de visuele cortex.
En dan bedoel ik niet van die flauwekul ideeën zoals bijvoorbeeld de eenhandige kurkentrekker of een flessenlikker met ledlicht, nee het serieuze werk. Zo verzon ik eens in een ver verleden en passant – toen ik weer eens volledig lost was in een uitgestrekt Frans bos, met wegen die naar de horizon reiken – de TomTom. Dat een ander vervolgens met het idee wegloopt komt volledig door mijn eigen onmacht en het afdwalen in andere belangrijke zaken. Passie en focus schijnt op de weg naar succes handig te zijn …en een beetje mazzel wellicht.
Bij mij komen ideeën op als kakken. Er doemt een probleem op en gelijk reutelen allerlei oplossingen door het beeld. Ik vraag er niet om, het gebeurt gewoon. Maar de echte knallers lijken in de tijdgeest verborgen te liggen en worden vaak door meerdere mensen her en der opgepikt. Alsof een soort onweerswolk die met felle schichten breed inslaat.
Ik heb er een tijdje een hobby van gemaakt om derden er mee te vervelen. Zonnepaneelbouwers, mileufreaks, catereers, en zelfs het ministerie en de politiek bestookte ik met mijn hersenspinsels. Onder het mom van 'verbeter de wereld begin bij een ander'. Maar ik stop er dus mee, want het leidt nergens toe. Hooguit hoon of schreeuwend stilzwijgen is mijn deel, en regelmatig duikt een idee dus elders op.
Echter het jaar is amper een week oud en ik heb alweer gezondigd …loser. Afgelopen donderdag stapte ik door de deur (flauw Windows grapje) bij Apple Nederland binnen, en verzon ik ter plekke een Groen track & trace recycle plan. Ik geef het 6 maanden tot de Worldwide lancering… kijk vanaf de zijlijn toe en heb voorlopig hier mijn eer gered. Daar doen we het dan maar mee, soit.
Zou er nog wat lekkers in de koelkast liggen? stop ik volgend jaar wel met vraten.
