Crossroad

Onlangs hoorde ik op de radio iets over de lancering van een nieuw meldpunt. Nou kan je tegenwoordig van alles melden – desnoods anoniem – van een loslopende kangaroo tot samenhokkende AOW'ers of een wiebelende putdeksel aan toe. Maar deze was weer nieuw voor mij. Veilig Verkeer Nederland heeft voor de bevordering van onze gemoedsrust zijn pijlen gericht op de massa en gaat crowdsourcen. Hoe zouden ze dat voorheen eigenlijk hebben gedaan, trokken ze als een soort padvinders bewapend met kladblok en cameraatje ferm langs 's heren wegen!?

Nou heb ik altijd gedacht dat het een ambtenarenkliek betreft, aangestuurd vanachter oostblok bureau's in donkere betonnen zuilen. Maar het VVN blijkt in het echt een levendige vrijwilligers vereniging van hartstochtelijke mensen die het beste met de geciviliseerde wereld – en vast ver daar buiten – voor hebben. Misschien wel getekend en gedreven door littekens gevormd in het verleden. Maar toch, het blijft een bewonderenswaardig gegeven. Handig hebben ze op internet – het wegennet 2.0 – angst gekoppeld met datamining. Gegarandeerd een succesformule. Het Meldpunt Veilig Verkeer is geboren.

Twee weken geleden was ik, om redenen waar ik u niet mee zal vervelen, op pad met een onervaren autobestuurder. Aangekomen bij een relatief groot en overzichtelijk kruispunt in Amsterdam – waar o.a. een trambaan in het midden loopt – kruisden we met een gangetjes van 50 km/u zonder blikken en blozen de voorrangsweg. Halverwege had ik pas in de gaten 'hier klopt iets niet'. Nou was er gelukkig geen enkel verkeer maar het zat mij niet lekker. Het jeukte.

Een dag later kwam ik wederom met een bestuurder in de dop dit kruispunt tegen. O mij god ditmaal was er wel bewegen op het kruispunt, fietsers, auto's en zelf een tram stond in de verte paraat. Gelukkig, de vaart ging er iets uit om vervolgens weer vol gas de kruising te nemen. Rakelings kruisden we het verkeer, het spelletje Frog was er niets bij en ik stierf duizend doden.

Later ben ik terug gegaan en wat blijkt het kruispunt wekt de indruk een doorgaande weg te zijn en helemaal niet een drukke voorrangsweg te kruisen. Borden verdwijnen in de achtergrond of zijn zelfs afwezig. De haaientanden worden door de zebrastrepen verzwolgen en de weg wordt geflankeerd door fietspaden, wat ook niet echt in het voordeel werkt. De kakofonie van belijning op het wegdek doet eerder denken aan een knap stukje graffiti. Optisch bedrog waar zelfs een doorgewinterde bestuurder door op het verkeerde been wordt gezet, laat staan beginners die druk doende zijn met hun aandachtsverdeling.

Gelijk moest ik denken aan het Meldpunt Veilig Verkeer. I got one. Dus als bezorgde burger afslag internet genomen, op naar de site. Om een melding te kunnen maken moet je een profiel aanmaken.'Ja fuck' alsof ik iedere week tegen dit soort situaties aanloop. Maar goed 'men' belooft dat het maar 5 minuten van mijn tijd kost …én, het is nog gratis ook. Zucht… boeiend. Maar goed, wie A zegt moet B doen. Wat spaghetti vragen doorgelopen, cryptische verzoeken opgelost en de vraag of ik mij er verder voor wilde inzetten, voor de vorm positief beantwoord.

Verdomd, binnen een week de 'Analyse en advies' in de mailbox. Of ik maar zo vriendelijk wil zijn om mijn melding aan de verantwoordelijke wegbeheerder door te geven. En voorzien van – hé dat is best handig – een mailadres van het betreffende Stadsdeel incl. naam van een daar werkzaam persoon. Braaf heb ik de volgende reeks van 5 minuten van mijn tijd gebruikt om dit dan maar te doen. Een dag later had ik bericht dat het een ander stadsdeel betreft en dat 'men' zo welwillend was om de mail door te sturen. Een week verder ben ik benieuwd hoe dit verder gaat verlopen en of het überhaupt werkt. En in de tussentijd heb ik misschien wel één van de borden teruggevonden bij de Westergas fabriek als opschepper. Er wordt aan gewerkt ...of eigenlijk vooral aan gegeten.