Het was weer eens een wonderlijke dag. Het begon al met het vergeten van mijn dagelijks broodje kaas op weg naar de job die dit uiteindelijk verschaft. Struikelend en schokkend kwam de dag opgang. In aanloop naar Alkmaar hulde de stad zich in flarden zeemist. Dit leverde prachtige grijsblauwe plaatjes op, maar resulteerde uiteindelijk in een krappe aankomst.
Nog half met de jas aan achter het bureau gesprongen en de eerste client van de dag opgevangen. Blijkt vandaag de zon verwikkeld te zijn in een bikkelharde strijd met een leger van damp waardoor het magnetisch veld van slag raakt. En daar moet uitgerekend mijn computer de dupe van zijn …zucht.
Gelukkig kan ik mijn werk ook zonder deze magische doos doen, enkel even snel inventief terugschakelen. Hoewel een hoop uitvindingen gaandeweg de historie vooruitgang hebben gebracht zijn ze niet altijd onmisbaar.
Alkmaar is de stad van de kaas en het seizoen van de historische vrijdag markt is aangebroken. Kaasdragers maken het centrum onveilig. En dat is goed te merken, men is nerveus. Hordes toeristen worden met touringcars de regio ingevlogen. Straten afgezet, omleidingen opgeworpen en de mierenhoop die doorgaans het verkeersbeeld vormt neemt vreemde dynamische contouren aan. Zo zie ik voertuigen plotsklaps achterwaarts komen, voetgangers op ongemakkelijke punten de wegkruizen en zelfs een taxi op de rotonde overdwars staan.
Het kaasmeisje Fleur, die ik van A naar B vergezel, heeft voor de dag een blauwe outfit aangemeten en tevens de nagels in dezelfde kleur gelakt. Ik bedenk 'ze heeft gelijk, het is een blauwe dag vandaag'.
De krukas is zo'n uitvinding die tot een revolutie heeft geleid. Ooit verzonnen door een slimme Arabier is de krukas uiteindelijk door de Hollanders succesvol ingezet. De molens hadden we al maar het duurde even voordat we het ronddraaien daarvan tot een op-en-neer beweging wisten om te zetten. Van droge polders, gras en koeien is de stap naar kaas nog maar klein.
Zoals vaak met innovaties hangen ze in de lucht, klaar om geplukt te worden. De Hollandse hemel lijkt hier gunstig gestemd voor te zijn. Niet om op mijn borst te kloppen, ook ik heb regelmatig fantastische ideeën in mijn hoofd rondzingen. Eruit komen is een tweede. In mijn blog maak ik er wel eens een vingerwijzing naar en toen ik aan de eind van de dag op de parkeerplaats aan de rand van de stad terugkeerde liep ik zowaar tegen één ervan aan. Ideeën virtuoos Hanco Ravelli van de firma Creazi was er net bezig met zijn nieuwe prototype, de Curb.
Enigszins jaloers – alsof ik een blauwtje had gelopen – bekeek ik zijn fratsen. Uiteindelijk heb ik de stoute schoenen aangetrokken en hem aangesproken. Hanco bleek prima toegankelijk en bod mij zelfs een rondje op zijn prototype aan. Als een onvolmaakte krukas kwam zo hortend een stotend een einde aan mijn dag. In de wetenschap dat we aan de vooravond staan van een nieuwe voortbeweeg revolutie. En dat zomaar op een blauwe vrijdag.
