Al jaren had ik een stille wens om eens te koekeloeren bij het Rijvaardigheidscircuit van de ANWB Lelystad. Mocht mijn instructieleven ooit nog eens minder spannend worden kan ik wellicht altijd nog gaan slippen, racen of achteruit knoeien met caravans. Te laat, het centrum is niet meer, althans overgenomen door een zakenman. Vandaag de dag was het er erg stil, enkel de technisch beheerder – in een oud ANWB shirt, want ja die moest eerst op – was aanwezig. Een stevige handdruk en een kop koffie deed mijn droom voorlopig verdampen.
Lelystad is een jonge stad vernoemd naar Ir. Cornelis Lely – je weet wel die vent die noest dijken liet bouwen en waardoor het water ons niet tot de lippen stijgt. De stad is opgezet in de geest van de grote stedelijke vernieuwing, lekker ruim met een matrix van meerbaanswegen, voorgekauwde rotondes, fietsbruggen en veel groen. Ondoenlijk om het te belopen, dus voor van alles en nog wat pak je maar weer de auto. Alles lijkt op elkaar, huizen met tuin rondom zal vast prettig zijn voor de bewoners …maar allejezus, wat saai. Het lijkt Amstelveen wel maar dan enkel voor de gewone man en vrouw.
Ze doen hun best om het ergens op te laten lijken, een kekke naam voor de camping (Suydersee), wat exotische dieren (lama's of alpacca's – zonder bult in ieder geval) en een houten schuit (De Batavia) aan de kade. Maar toch mis ik heel erg een historisch besef. Kreeg vooral visioenen van Center Parcs en Disney, zeker na mijn bezoek aan de plaatselijke outlet. Waar je overigens door de hitte die dag (30º) een kanon kon afschieten.
Op en rond het vliegveld werd volop gebouwd, de logistieke blokken schieten als paddestoelen uit de grond. Dat beloofd wat voor de werkgelegenheid in dit gebied. Dat zit wel snor. Nog even wezen kwijlen bij Donkervoort, een geinig karretje – zouden ze ook een XL hebben voor lange mannen – waar je professioneel mee kan slippen en driften op de openbare weg. Vooral blijven dromen Ro.
Ben maar driftig begonnen in het boek 'De acht bergen' van Paola Cognetti. Gaat over de zoektocht naar vriendschap, geluk, natuur, het lot, de liefde en de dood. Je moet toch wat als je pak en beet 5 meter onder de zeespiegel zit in een aangeharkt en op de tekentafel bedacht park.
Twee dagen later spullen gepakt en via de poepende man (vast moderne kunst) over de dijk, met links en rechts het IJsselmeer, in mijn prototype Ferrari naar Enkhuizen gecruised.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten