Clash of cash

Naast seks en andere vetverbranders zijn het vooral games wat het mondiaal goed doet op internet. Best grappig eigenlijk, passief zitten we te loeren naar zaken over beweging. 

Massaal zitten we op de social media te snuffelen en onze mening te ventileren, of we doen even een spelletje tussendoor om de tijd te verdrijven. Zaten de games een paar jaar geleden nog vast aan een monitor of tv, hebben ze inmiddels hun weg gevonden naar alle mobiele gadgets waar we ons mee omringen. En uiteraard alles in de cloud.

Via Candycryst naar het hilarische Dumb-way-to-die (zie boven) ben ik onlangs bij Clash of Clans terecht gekomen. En dan te bedenken dat ik nog van de GTA-I generatie ben. Daar waar ik voorheen met rompacks op en neer naar de shop liep te slepen en te leuren gaat nu alles via internet. Gratis, althans dat lijkt zo.

Zoetjes aan komen we erachter dat naast de achterkamertjes overheid vooral slimme markerteers onze identiteit lopen te zuigen (zie anders ook even de documentaire 'Terms and Conditions May Apply'. Een beetje branding bureau weet tegenwoordig meer over mij dan ik zelf. Met als resultaat dat niet mijn brievenbus meer volloopt, met voor mij absoluut noodzakelijke aanbiedingen, maar mijn netvlies en binnenkort vast ook mijn andere organen.

Het schijnt de prijs te zijn voor dat rete handige web die onze beschaving heeft verrijkt. Oja over beschaving gesproken, ik speel dus Clash of Clans. Een spel uitgebracht door een uitgever met psychologen en gedragsspecialisten in dienst. Waar Frans de Waal en Dick Swaab bij verbleken. Een miljoenenbusiness, dat uitgeven van gratis games. Daar waar het spel laagdrempelig en voor iedereen toegankelijk is, is het verdienmodel wat minder transparant.

Constant probeert ‘men’ mij te verleiden tot marginale aankopen binnen het spel. Vooral om sneller sterker te worden. En hoe ik mijn spelstrategie ook aanpas, er is altijd wel een betalende tegenspeler aan de andere kant van de globe die mijn dorp s’nachts zo nodig moet platwalsen ...grrrr. Maar ik ben een geduldig mens, en langzamerhand bouw en kruip ik steeds hoger in de scoringslist.

De sukkels hebben nog niet door dat het plezier van het spel niet zit in het zo snel mogelijk bereiken van het hoogtepunt, maar in het vooruitzicht dat ze tegen een pompoenbom of soepele verborgen veer op gaan lopen. De vertwijfeling springt van het scherm af als ze mijn onconventionele arena binnentreden. Hier ga ik de komende tijd nog lang mee doden :)

Nou maar hopen dat de beschaafde marketeers hier niet meelezen. Wie weet wat voor een spelletje ze dan weer verzinnen om mij mee te bestoken.